Μην κλαις και μην θρηνείς αλύτρωτη ψυχή μου
Πέτα από πάνω σου το φαιό μανδύα
Μ’ έναν ρυθμό θα φύγει κυλώντας η ζωή σου
Να μην σκεφτείς ούτε στιγμή της πλήξης την αηδία.
Όλα θα σου χαμογελούν, θα διώχνουνε τη λύπη
Κι εσύ μέσα στη ζούγκλα θα είσαι ευτυχισμένος
Της πόλης τα φώτα θα παίρνουνε μακριά την κάθε θλίψη
Ω! τι κόσμος όμορφος και ηθικός αγγελικά πλασμένος.
