Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131173 Τραγούδια, 269557 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Άτιτλο2
 http://kanellia.wordpress.com
 
Παραπονιέμαι πως κουράστηκα, πως δεν κοιμάμαι αρκετά, πως είμαι όλη μέρα στους δρόμους και πως θέλω διακοπές...
Μα η αλήθεια είναι πως μ' αρέσει... Πέραν του ότι κάνω κάτι δημιουργικό αντί να κάθομαι και να λιώνω, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν έχω χρόνο να σκεφτώ...
Αυτή είναι η απόλυτη ηρεμία για τώρα...

Γιατί πλέον δεν είναι σκέψεις, είναι ουρλιαχτά...
Έπαψα να σκέφτομαι ήρεμα... Κάθε σκέψη και κραυγή, μια κραυγή που σπαράζει η καρδιά σου αν την ακούσεις...

Κάθε δάκρυ μου, τα ουρλιαχτά που δεν επιτρέπω να βγουν...
Μουσική για να καλύψει τις σκέψεις μου...

Δεν μπορώ άλλο να αντέξω τον εαυτό μου, δεν μπορώ να βρω ηρεμία...
Μια αναστάτωση και μια κατατονία ταυτόχρονα...

Δεν ξέρω αν βγάζουν νόημα τα λόγια μου, μα αυτή είναι η πραγματικότητά μου...

Είναι απίστευτο το πως περνάνε όλα από το μυαλό σου όταν μένεις μόνος σου...
Μα ακόμα πιο απίστευτο να βλέπεις τα χρόνια που πέρασαν να είναι σα να μην υπήρξαν... Να βλέπεις όλα όσα έκανες να χάνουν το νόημά τους αφού ποτέ κανείς δεν τα είδε... Τσάμπα ξόδεψα ενέργεια, αγάπη, ειλικρίνεια... Όλα τσάμπα...

Αλλά τι τους νοιάζει; Ποιος μένει πάλι πίσω να τα σκέφτεται; Εγώ...
Δεν ξαναμπλέκω τον εαυτό μου σε τέτοιες καταστάσεις...

Ας τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του, εγώ τον έμαθα τον δικό μου...
Είναι μακριά απ' όλους κι απ' όλα, σε έναν κόσμο που μόνο εγώ βλέπω και καταλαβαίνω....

[align=right][B][I]Just Me...[/align][align=right]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

And it was written up in the book of life...
 
stav_s
04-09-2010 @ 08:46
Σώθηκες με αυτό τον τρόπο ? ::smile.:: ::hug.:: ::smile.::
φλοισβος
04-09-2010 @ 10:35
Είναι απίστευτο το πως περνάνε όλα από το μυαλό σου όταν μένεις μόνος σου...
Μα ακόμα πιο απίστευτο να βλέπεις τα χρόνια που πέρασαν να είναι σα να μην υπήρξαν...

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Η λύση που προτείνεις στο τέλος είναι σχεδόν αδύνατη για τους περισσότερους από εμάς λόγω της αδυναμίας του χαρακτήρα μας...Δυστυχώς όμως πολλοί θα αναγκαστούν να την δεχθούν ως λύση μοναδική... ανεξάρτητα αν την αντέχουν ή όχι.. Δύσκολη ζωή..
monajia
04-09-2010 @ 12:07
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.....ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ......

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο