Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μαζί
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μαζί
 να παίξουμε...... ότι παίζει-ζει και με χαρά την ζωή ατενίζει, πάντα αρχίζει!!!!!
 

Μια αχνή καλημέρα σαν αχός στην φλογέρα,
χίλια όργανα παίζουν, μια παλιά μελωδία,
σε αγαπώ με μανία, μα σε τρώει η ανία,
αντίχησε.

Κάθεσαι εκεί, κι είσαι μακριά, τόσο μακριά
που δεν μετριέται,
άραγε ο άνθρωπος,
όταν πληγώνεται,
πόσα πολλά μπορεί να αρνιέται ?

Μια παλιά μελωδία,
της καρδιάς την ανία,
την τάραξε,
μένεις μόνος πονάς,
δεν ρωτώ πια που πας,
κι απο πίκρα μεθάς.

Κάθεσαι εκεί, κι είσαι μακριά, τόσο μακριά,
που δεν λέγεται,
νοιώθεις ο άνθρωπος
όταν λυτρώνεται,
ότι μειώνεται........

Μένεις μακριά,
πονάς βουβά,
μαδάς τις πίκρες,
που αυτές, ανθίσανε,
και δεν ρωτήσανε
για τις αλήθειες,
γίνανε, δάση,πουλιά,ρυάκια,
μικρά παιδάκια, που όλο κρύβονται,
λες και αμοίβονται με παραμύθια.

Ελα να παίξουμε, μαζί να τρέξουμε
για να αντέξουμε......




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ελπίζω αρα ζω, με αγάπη, κι η αγάπη ποτέ δεν χάνεται..
 
martin luther
16-09-2010 @ 23:13
http://www.youtube.com/watch?v=54xnteSp6n8

καλό Σαββατοκύριακο, με αγάπη σε όλους. ::love.:: ::love.::
μηχανοδηγος
16-09-2010 @ 23:16
http://www.youtube.com/watch?v=fj8piAlMUto
::angel.:: ::blush.:: ::angel.::
monajia
16-09-2010 @ 23:17
Κάθεσαι εκεί, κι είσαι μακριά, τόσο μακριά,
που δεν λέγεται,
νοιώθεις ο άνθρωπος
όταν λυτρώνεται,
ότι μειώνεται........

ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΘΗΝΑ ΜΟΥ,,,ΚΑΙ Η ΓΑΛΑΝΗ ΦΟΒΕΡΗ.....
::hug.:: ::hug.:: ::kiss.::
idroxoos
17-09-2010 @ 00:19
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

καλημέρα Αθηνά....!!!!!
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
17-09-2010 @ 00:24
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
oneiropola
17-09-2010 @ 01:23
Μένεις μακριά,
πονάς βουβά,
μαδάς τις πίκρες,
που αυτές, ανθίσανε,
και δεν ρωτήσανε
για τις αλήθειες,
γίνανε, δάση,πουλιά,ρυάκια,
μικρά παιδάκια, που όλο κρύβονται,
λες και αμοίβονται με παραμύθια.

Ελα να παίξουμε, μαζί να τρέξουμε
για να αντέξουμε......

Γιαβριτσα μου!!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::kiss.:: ::hug.::
peiraiotissa
17-09-2010 @ 01:30
Καλημέρα Αθηνούλα... ::hug.::
Music_and_coffee
17-09-2010 @ 16:26
Ένα στολίδι αυτό σου το ποιήμα Αθηνά. Τόσο ευαίσθητο και όμορφο, και παρά τη μελαγχολία που βγάζει, πώς καταφέρνεις και το τελειώνεις πάντα με ένα χαμόγελο παιδικό αισιοδοξίας; Πολλά μπράβο!
Music_and_coffee
17-09-2010 @ 16:47
Μηχανοδηγέ, έγραψες!!!! Το τραγούδι που έστειλες το έχω ήδη ακούσει 5 φορές και συνεχίζω, μου έχει φτιάξει τη διάθεση απίστευτα...
στίχος
17-09-2010 @ 21:06
Αθηνούλα,τι να πω; θαυμάσιο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Helene52
18-09-2010 @ 05:03
::theos.:: ::yes.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο