Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: θελω να μεθυσω τη μοιρα μου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 θελω να μεθυσω τη μοιρα μου
 
οπου κι αν φτασω θα ξεκινω,
τα συνορα θα ταξιδευουν μαζι μου

δεν νυχτωσαν ακομη οι καινουριοι ποθοι.
κι ετσι , πιστος στο φοβο του αγνωστου
θα συνεχιζω ως εκει
που ο χρονος μου θα βγει αξαφνα
ανασκελα στον οριζοντα .

ταξιδευω

μνημουρια τυλιγμενα
ριγμενα απ το πλαι σε βυθους
οι μερες που χαθηκαν
και βραδιες αρμυρας σε γεφυρες

δεν εχουν ονομα τ αστερια μου
μα τα βρισκω με ματια κλειστα
αρκει το θυμιατο της μνημης να ευωδιαζει

οσα κι αν εχω , τοσα μου λειπουν
και αλλα τοσα οφειλω να πραξω
να μερεψουν ποθυμιες κι οραματα.

θελω να μεθυσω τη μοιρα μου
να την κουρασω μ οσα δεν περιμενε
στον καιρο μου να φτασω

κι οντας η θαλασσα η απεραντη μαυρισει
θελω διπλα στην πετρα που θα ορθωσει
καβος στον κοσμο απανω μου
να βαλεις ενα πανι
για οποιο αλλο ταξιδι
μουγκρισουν και με ξυπνησουν
οι ωκεανοι των χρονων

μακαρια η θεληση
πανω απ το χωμα
του ταξιδευτη που αραξε






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Ταξίδια
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

οταν εκτιμησεις το μηδεν το ΕΝΑ θα σου φαινεται εκατομμυριο
 
monajia
21-09-2010 @ 04:22
μακαρια η θεληση
πανω απ το χωμα
του ταξιδευτη που αραξε


::up.:: ::up.:: ::up.::
dante537
21-09-2010 @ 04:22
δεν εχουν ονομα τ αστερια μου
μα τα βρισκω με ματια κλειστα
αρκει το θυμιατο της μνημης να ευωδιαζει

μεθυστικό εντελώς ::yes.:: ::20315.::
στίχος
21-09-2010 @ 04:29
Τι είναι τα " μνηνούρια ";;; μόνο τα μνημούρια γνωρίζω !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
φλοισβος
21-09-2010 @ 07:21
Εξαιρετικό!!!!!!
barboutsala
21-09-2010 @ 07:33
αμα το πίνεις όλο μόνος σου, ρε φίλε, όμως πως;
ΛΑΧΕΣΙΣ
06-01-2011 @ 11:42
κι οντας η θαλασσα η απεραντη μαυρισει
θελω διπλα στην πετρα που θα ορθωσει
καβος στον κοσμο απανω μου
να βαλεις ενα πανι
για οποιο αλλο ταξιδι
μουγκρισουν και με ξυπνησουν
οι ωκεανοι των χρονων
::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο