| |
Αν ήσουν στην ψυχούλα μου μέσα όπως εγώ…
Ποτέ μου δεν θα έλεγα τα λόγια αυτά εδώ…
Κάποτε με έκανες πολύ ψηλά να πετώ…
Χτίζοντας μαζί όνειρα...εκεί ψηλά στον ουρανό…
Ήμουν για σένα το άστρο σου και ήσουν για με σελήνη…
Που δεν ανταμωνόντουσαν πριν έρθει η ώρα εκείνη…
Την ώρα εκείνη που γλυκά ο ουρανός μπλαβίζει…
Παίρνει το χρώμα της θάλασσας και απλά την ατενίζει…
Στέκαν εκεί καρτερικά, μέχρι να ανταμώσουν…
Να έρθουν λίγο πιο κοντά...ν’ αγκαλιαστούν...να νιώσουν…
Μπαίνανε σύννεφα πολλές φορές μπρος τους και δεν βλεπόταν…
Μα είχαν αγάπη δυνατή που απο τίποτε δε νικιόταν…
Έβγαινε τότε αγερικό και φύσαγε μπροστά τους…
Να βρουν και αυτά την αγάπης τους...να χαρούν τον ερωτά τους…
Ζούσαν μονάχα αυτά τα δυο μέσα σ’ όλη την πλάση…
Και δεν τα ένοιαζε που έφτανε η ώρα που χαράζει…
Ξέραν πως θα 'φτανε πάλι η ώρα εκείνη…
Που θα ξανασυναντιόντουσαν το άστρο με τη σελήνη…
Μα το φεγγάρι ξάφνου χάθηκε...το ξέχασε τ’ αστέρι…
Θέλησε να κόψει τα δεσμά με δίκοπο μαχαίρι…
Τ’ άφησε μόνο του ψηλά να δέρνεται απ’ τ’ αγέρι…
Που φύσαγε με δύναμη κοντά του να το φέρει…
Έμεινε εκεί ψηλά μονάχο του μαζί με τ’ άλλα αστέρια…
Να φέγγει και αυτό όπως όλα τους χωρίς πια καμιά έννοια…
Δεν το νοιαζε πια τίποτε αφού ήταν μοναχό του…
Του λειπε η αγάπη του που δεν ήταν στο πλευρό του…
Καθόταν και σκεφτότανε τι άραγε να φταίει;
Έκανε εκείνο τίποτε; Ποιος άραγε να ξέρει…
Του στειλε με τ’ αγερικό τα μάτια του να βλέπει…
Ήταν για κείνο περιττά και ήξερε πως πρέπει…
Πως έπρεπε να δει και αυτό τι έχουν αυτά τα μάτια…
Που υπήρχαν μέσα όνειρα και γίνανε κομμάτια…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
