| |
| | Ο Καθενας στην μερια του (σκοτεινο) |  | | |
Ανασηκωθηκε ανησυχα , το φορεμα το ροδι , σε πετρινο συρθηκε
θροιζοντας μωσαικο , χωρις το χρωμα να φανει ,
χωρις την ροδινη αντανακλαση , απο μαυρο αορατο μανδυα ,
αραχνουφαντο ειχε καλυφθει.
Τα χερια τρεμουν κι ο γκιωνης της νυχτας μετραει
τα λεπτα αργα , θλιμμενα λες βασανιστικα .
Σε δεντρα , σε κλαρια ερημικα που αντικατοπτριζουν
σκιες του σκοτους και εξω ενα πανσεληνο φεγγαρι ,
αναζητα μονοπατια μυστικα , παντα να ξεγλιστρα ,
αθορυβα σε ταξιδια σιωπηρα , μοναχικα ,
που ανθρωπου νους ποτε δεν βανει .
Μαρτυρας αθεατος , παντα βλοσυρος , στην ακρη , αμετοχος, ψυχρος .
,
--- Τωρα ! Της ψιθυρισε σιγα στο αυτι , με μια ανυπαρκτη φωνη ,
ο φυλακας , ο ισχυρος της .
Τωρα! Αποψε , η νυχτα , η σκοτεινη , ελα κι εσυ , να δεις το μυστικο της.
Κι εκανε πισω ,σιωπηλος , νυχοπατωντας , οπως πιστος φιλος ,
φρουρος , μα κι αδερφος , δεν επεμβαινει σε ξενη γνωμη
κι ας ειναι για καλο .
Μ ' αορατο αραχνουφαντο μανδυα , προχωρα
και τρεμει η γη , η σκοτεινη , στο περασμα της ,
θροιζοντας βουβα τα πεταλα της .
Κι ας φεγγει ενα πανσεληνο φεγγαρι ,
τρεμει κι αυτη και η ψυχη , γιατι αληθινα δεν θελει ,
ουτε να ξερει , ουτε να δει ,
αυτα , που ο ανθρωπινος ο νους κι ο λογισμος ποτε δεν βανει .
Τα φυλλα θροιζουν ακομη , παντα απαλα ,
κι ο αγερας ο αλαφροταξιδος ,αποψε συμμαχος της .
Καθε ηχο παρατερο και καθε ριψοκινδυνη βοη ,
θα την καλυψει , την ακοη του εχθρου , για λιγο θ' αποκοιμησει .
Τα ιχνη της παρουσιας της , ολα θα τα κρυψει ,
γι ' αυτο ο αγερας , αποψε συντροφος της .
Κι εκει σε αλσος απομερο , νυχτερινο , προβαλλε εξαφνα ,
ολακερη η αληθεια , μικρος ναος , μικρος βωμος ,
η ζωη πιο τρομακτικη απ' τα παραμυθια .
Τα ουρλιαχτα και τις φωνες τις πενθιμες , τις ιαχες ,
τι θεαμα ζοφερο ! Τα κτηνη χορεψαν ανθρωπινο χορο ,
με σωμα ανθρωπου και βηματισμο ,
θυσια και σκιες τρομακτικες σ' αποκαιδια .
Σαν βρεφος αδυναμο κρυβεται και λουφαζει η αληθεια .
Κοκκινο το βλεμμα τωρα , σταζει αιμα και φωτια ,
αναβει πυρετος , καπου στο βαθος του μυαλου και της καρδιας
αστραφτει φονικα .
Τρεφεται ευκολα το μισος κι η οργη ,
ειναι παιδια του σκοτους ... και αυτοι !
Λαβα που καιει οποιον τυχαια εμπρος τους , θα σταθει .
--- Αγγιξε τα προσωπα , με τη σκεψη και μετρα τα ,
ενα-ενα , σιωπηλα , μα προσεξε μην τα πλησιασεις
και ξεχωρισουν , πως καποιος στεκει μυστικα εκει δα .
... Με θροισμα μοιαζεις ... καθως θα περπατας , κανε σιγα !
Δεν πρεπει να γνωριζουν οτι ξερεις ,
δεν πρεπει να γνωριζουν τι μπορεις .
Κι οταν ερθει η ωρα , την δευτερη φορα να επιστρεψεις ,
κρατα σφιχτα τ' ακονισμενο , το μαχαιρι ,
κι οπου σημαδεψεις , καποιου ανεξιτηλα ,
η σαρκα , φριχτα θα ριμαχτει .
Ξανα μετρα λεπτα ο γκιωνης , δεκατα σκοτους ,
ετη σκοτους ,
ετη σκοτεινα ,
αργα , θλιμμενα , λες βασανιστικα .
Και το πανσεληνο φεγγαρι ,ζαρωμενο ,εχει κουρνιασει ,
εχει μισεψει , το μονοπατι της επιστροφης δειχνει δειλα .
Μ' αυτη ουτε κοιτα πια , ουτε που την νοιαζει ,
στο λογισμο της εχει την καταστροφη .
Και τους εχθρους της , πως να σφαξει ,
μια '' επικινδυνη φυλη '' , που πρεπει να ξεριζωθει ,
πριν να εξαπλωθει .
--- Προσεξε για τους εχθρους , φεγγει ο διαβολος ,
της νικης μονοπατι .
Μα δεν φοβαται , αυτον τον '' κυριο '' , τον εχει ξαναδει .
Κι οταν τη δευτερη φορα θα επιστρεψει ,
καποιου ανεξιτηλα η σαρκα , φριχτα θα ριμαχτει .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
25-09-2010 @ 23:23 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.............................ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.................
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
26-09-2010 @ 00:24 | πολυ ωραιο........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! καλημερα | | oneiropola
26-09-2010 @ 02:04 |
Ανασηκωθηκε ανησυχα , το φορεμα το ροδι , σε πετρινο συρθηκε
θροιζοντας μωσαικο , χωρις το χρωμα να φανει ,
χωρις την ροδινη αντανακλαση , απο μαυρο αορατο μανδυα ,
αραχνουφαντο ειχε καλυφθει.
Τα χερια τρεμουν κι ο γκιωνης της νυχτας μετραει
τα λεπτα αργα , θλιμμενα λες βασανιστικα .
Σε δεντρα , σε κλαρια ερημικα που αντικατοπτριζουν
σκιες του σκοτους και εξω ενα πανσεληνο φεγγαρι ,
αναζητα μονοπατια μυστικα , παντα να ξεγλιστρα ,
αθορυβα σε ταξιδια σιωπηρα , μοναχικα ,
που ανθρωπου νους ποτε δεν βανει .
Μαρτυρας αθεατος , παντα βλοσυρος , στην ακρη , αμετοχος, ψυχρος .
,
--- Τωρα ! Της ψιθυρισε σιγα στο αυτι , με μια ανυπαρκτη φωνη ,
ο φυλακας , ο ισχυρος της .
Τωρα! Αποψε , η νυχτα , η σκοτεινη , ελα κι εσυ , να δεις το μυστικο της.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | AETΟΣ
26-09-2010 @ 03:13 | !!!!!!!!!!!!!
Καλή σου μέρα | | Ναταλία...
26-09-2010 @ 04:33 | Κι εκανε πισω ,σιωπηλος , νυχοπατωντας , οπως πιστος φιλος ,
φρουρος , μα κι αδερφος , δεν επεμβαινει σε ξενη γνωμη
κι ας ειναι για καλο .
Πολύ καλό ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | | apisteutable
19-10-2010 @ 20:01 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
