| |
εκλεβες εναν εναν τους στιχους
και τους ηχους του Χειμωνα,
ακομη κι εκεινους
της ασπρης σιωπης
που τιναξες απ τα μαλλια σου,
κι εφτιαχνες τραγουδια θλιψης
δεν ταιριαξαν τ αστερια μας
ουτε τα πεπρωμενα
μα δεν φταιει κανεις
ειναι ανησυχο το ειναι
κι οι μνημες μου αποψε,
σ αδεια δωματια σεριανουν
μεσανυχτα και κατι,
κι υστερα
φλεβες αναγκης κι ηδονης
στο νου φουσκωνουν
ποταμι ζαλισμενο την Ανοιξη
στο δρομο για την πελωρια δεξαμενη
και την αρμυρα της γαληνης
πριν ξεσπασει ο ποθος
στο αδειο κρεββατι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
