| |
ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΣΤΗ ΜΕΡΑ
Καπνίζω στυλό,
στη μέση του δρόμου,
γράφω γι'αυτό
για την παρηγοριά του πόνου.
Εφυγα νωρίς,
γιατι απλά έζησα αργά
και τώρα η ζωή
μου δίνει μια τεράστια γροθιά.
Ονόμασα τον ήλιο πατέρα μου
και τον ουρανό μητέρα μου
τα αστέρια αδέλφια μου
και τα χιόνια περιστέρια μου.
Δεν κατάφερα ποτέ να ζήσω όμορφα,
πάντα ζούσα σα σπουργίτι,
πάντα κάπνιζα στυλό,αντί για σκουλίκι,
πάντα μαυριζα τα πνευμόνια μου,
αντί να τα ασπριζω,
πάντα έπαιζα με ασπρο και το μαυρο
μεσ'το γκρίζο,
πάντα ήθελα τον εαυτό μου να ηρεμίσω.
Γιατι ποτέ δε κατάφερα να ξεπεράσω,
εκείνη τη μέρα,ποτέ δε θα ξεχάσω,
που μια σταγόνα βροχής προσπαθούσε να μπεί,
στα λιωμένα τα χέρια μου.
Μα δε κατάφερφε τελικά τίποτα,
ο ουρανός ήταν γαλάζιος
και ο ήλιος πάντα δίπλα μου.
Εκεί γεννήθηκα στη μέρα,
τον ήλιο τον είχα για πατέρα,
τον ουρανό όλο για μητέρα
και τ'αστέρια όλα για αδέλφια.
Εκεί γεννήθηκα στη μέρα,
ποτέ στη ζωή μου δε κρύωνα,
κάπνισα όσους στυλούς ήθελα
μα όλα πάντα εμοιαζαν ύποπτα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
