stixoi.info: Χρεωμενα χρονια

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Χρεωμενα χρονια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Χρεωμενα χρονια

Κατω απο την σκια ενος ονειρου καθεται....
οι δεικτες παγωμενοι για οσο κραταει η πνοη μιας ανασας....
Νιωθει μονη...
κι αρχισε να πεφτει ο ερωτας....σαν οξινη βροχη....
μα εκεινη μενει στεγνη απο ελπιδα....
η επιθυμια καιει μεσ'τις φλεβες της
σαν κρυφη πληγη,που απο το αιμα πνιγονται οι κραυγες της....
Κι εμεινε καιρο εκει....
οχι αρκετο για να χαρακτει ο χρονος στο προσωπο της....
μα αρκετο για να βαθυνουν τα σημαδια στην ψυχη της....
βουτωντας τις σκεψεις στο κενο
ξεπλενοντας το δακρυ της με ληθη...
περιμενοντας ματαια εναν λογο για να περασει απεναντι...
Κοιταει κατω.....παντα κοιταει κατω.....
αποφευγοντας το θλιμμενο χαμογελο του φθινοπωρου....
Παλιος ταξιδιωτης του χρονου...
γεμιζει με νεκρα φυλλα τις ρωγμες της ψυχης.....
το εδαφος εχει καλυφθει απο τις γοπες των τσιγαρων....
απο τα κομματια του εαυτου της που συνεχιζουν
να ραγιζουν και να πεφτουν σαν τσακισμενα ροδοπεταλλα
αφηνοντας ενα τοπιο γεματο αγκαθια....
Σαν γυαλι μεσ'το χερι της νυχτας
τα φιλια της ματωνει πανω σε ξενα χειλη....
Με βλεμμα γυαλινο καθεται πανω στο παγωμενο χωμα
και προσπαθει να ζωγραφισει χαμενους παραδεισους.....
το χερι της μοναξιας καθοδηγει το δικο της.....
παντα ειχε ταλεντο στο κενο....το παντα ηταν πολυ ευκολο να χωρεσει εκει μεσα....
Οταν ηταν παιδι ηθελε να γινει κυνηγος σκιων....
ειναι πιο ευκολο να γητευσεις το σκοταδι απο το να το φοβασαι....
μα οι σκιες την ξεγελασαν....
αρχισαν να κρυβονται μεσα στην καρδια της....
μεχρι που εκεινη ραγισε κι εμεινε γυμνη στα ματια του κοσμου....
Τι ειναι ο παραδεισος...?
ενα συννεφο απαλαγμενο απο την βροχη....
ενα νεκρο αστερι που συνεχιζει να ψαχνει το φως του....
Ενας ξενος διχως προσωπο με μια ξεχαρβαλωμενη καρδια
κρυμμενη σε καποια τσεπη του παλτου του....
γεματη αναμνησεις και ερωτα,αχρηστη μα αδυνατει να την πεταξει....
αισθανεται ακομη....
Ενα ζεστο σωμα καθεται διπλα της....
τα χερια του κλεινουν γυρω της....
και τα κομματια μπαινουν στην θεση τους...
Ο ανεμος θα φερει καινουργια καλοκαιρια
να στολισουν αυτα τα χρονια που χρεωθηκες να ζησεις....
αρκει να εχεις μια ζεστη αγκαλια να φυλαξεις τις στιγμες σου....
οταν οι θυελλες της πραγματικοτητας θα
σκορπιζουν τα ονειρα που δεν μπορεσαν να επιβιωσουν σε αυτο τον κοσμο....
μα εσυ θα συνεχιζεις να τα κρυβεις μεσα σε καστρα χτισμενα απο αμμο...
οσο η ελπιδα θα συνχισει να καιει το αιωνιο κερι της...
θα πληγωνεσαι....θα πονας....και με ματωμενα δαχτυλα θα ξεκινας παλι απο την αρχη....
μα παντα να θυμασαι.....ποτε μην ξεχασεις να αγαπας.....


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Is all that we see or seem but a dream within a dream....?

aprobleptos 15-10-2010 @ 17:07	μα παντα να θυμασαι.....ποτε μην ξεχασεις να αγαπας..... ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!! ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΕΥΗ ::smile.::
στίχος 15-10-2010 @ 21:30	ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
monajia 15-10-2010 @ 22:48	ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ................ΕΞΟΧΟ.................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia 15-10-2010 @ 22:51	Ο ανεμος θα φερει καινουργια καλοκαιρια να στολισουν αυτα τα χρονια που χρεωθηκες να ζησεις.... αρκει να εχεις μια ζεστη αγκαλια να φυλαξεις τις στιγμες σου.... Πάντα πρωτότυπο και όμορφο ότι γράφεις................. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Γιάννης Ποταμιάνος 15-10-2010 @ 23:01	Κι εμεινε καιρο εκει.... οχι αρκετο για να χαρακτει ο χρονος στο προσωπο της.... μα αρκετο για να βαθυνουν τα σημαδια στην ψυχη της.... Μπράβο Ευη Πολύ ωραίο!!!!!!! Καλή σου μέρα ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
xelona 16-10-2010 @ 01:29	ΜπΡαΒο!!
Ναταλία... 16-10-2010 @ 04:04	Παλιος ταξιδιωτης του χρονου... γεμιζει με νεκρα φυλλα τις ρωγμες της ψυχης..... το εδαφος εχει καλυφθει απο τις γοπες των τσιγαρων.... απο τα κομματια του εαυτου της που συνεχιζουν να ραγιζουν και να πεφτουν σαν τσακισμενα ροδοπεταλλα αφηνοντας ενα τοπιο γεματο αγκαθια.... μα παντα να θυμασαι.....ποτε μην ξεχασεις να αγαπας..... Πάρα πολύ όμορφο ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
Δέσποινα1971 16-10-2010 @ 04:42	::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο