Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο θανασης
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο θανασης
 Στιγμες που δενξεχνιουνται μια ζωη!!!!
 
Mε βλέμμα καρφωμένο στο κενό
χωρίς την αίσθηση του τώρα
πεθαίνει λέει ο γιατρός
Θεέ μου ξεσπάει μπόρα!!!!

Πως λες στην μάνα τώρα
πως χάνει το παιδί της
ποιος έχει το δικαίωμα
να ξεριζώσει την ψυχή της.

Θεέ μου βοήθα το παλικάρι
έχει δικαίωμα να ζει
μην σβήνεις το λυχνάρι του
γύρνα τον πίσω στην ζωή.

Μετράω σφυγμό με αγωνία
ελπίζω να αλλάξει ο ρυθμός
βοήθησε τον Μάνα Παναγία
πρέπει να μείνει ζωντανός.

Κάνω κινήσεις σταθερές
γρήγορες κι αποφασιστικές
ακολουθώ γιατρού εντολές...
Κράτα Θανάση τούτες τις στιγμές!!!

Κράτα αγόρι μου μην φύγεις
τον χάρο μην ακολουθείς:(
Θα ξημερώσει τούτη η νύχτα
έχεις δικαίωμά να ζεις.

Άδικα προσευχές και αγωνία
ο καρδιογράφος έδειξε ευθεία
το παλικάρι έφυγε για πάντα
αφήνοντας δική του ιστορία.

Είναι η χειρότερη στιγμή που ζω
τα μάτια να του κλείσω πρέπει
με δάκρυα ποτάμια τον ρωτώ
γιατί βρεθήκαμε σ αυτή την θέση.

Καλό ταξίδι αγόρι μου
στην νέα σου ζωή
Θα είσαι στην καρδιά μου
για όσο χτυπάει αυτή

Όλα τούτα ήρθαν στο μυαλό
στο παρελθόν με πάνε
στιγμές που μένουν στον καιρό
και θύμησες ξυπνάνε!!!!


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Την αληθινή αγάπη είναι δύσκολο να την βρεις, εύκολο να την χάσεις και ακατόρθωτο να την ξεχάσεις...
 
kallia
17-10-2010 @ 08:38
ROMANTIKO μπορει να θελουμε να ξεχασουμε αλλα παντα κατι μας κανει να θυμομαστε τετοιες στιγμες του ασχημου παρελθοντος.
Καλησπερα σου.
ΚατεριναΘεωνα
17-10-2010 @ 08:42
Πως βγαινω τωρα απο την πορτα
στην αμοιρη μανα τι να πω
αφου εγω εχω αναγκη τωρα
βοηθεια απο γιατρο.


::sad.:: ::hug.::

ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ
monajia
17-10-2010 @ 08:51
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ..................ΔΥΣΤΙΧΟΣ ΧΤΥΠΗΣΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΟΡΤΑ,,,,,,,,,,,,,
kallia
17-10-2010 @ 08:53
Romantiko καταλαβαινω και παρε οσο θες απο τον χωρο μου να τον γεμισεις με αναμνησεις, αλλα με καλες αναμνησεις να ζεις.
εμενα δεν ηταν συγγενης. Σ αυτη την θεση βρεθηκα πολλες φορες λογω επαγγελαμματος. ωστοσο ο καθενας μ αγγιζε σαν να ηταν δικος μου ανθρωπος.
Ειναι στιγμες που πραγνατικα τις ζουσα.
λυπαμαι που σε γυρισα πισω αλλα η ζωη δεν ειναι μονο χαχαχουχα.
Πρεπει να δεχομαστε τα παντα και να προχωραμε.
kallia
17-10-2010 @ 08:55
monajia δεν υπαρχει ανθρωπος που να μην εζησε τετοιες στιγμες.
ειναι μερος της ζωης μας. :(
αντικλείδι
17-10-2010 @ 09:13
Ο Θάνατος παιδιού , σε σβήνει .............................................................................
αντικλείδι
17-10-2010 @ 09:42
το στερνό αντίο

πρόκειται για τον θάνατο γειτονόπουλου οικονομικού μετανάστη που τον ξεπροβόδισαν με όργανα ...

στο υπογειο το σπιτακι
της παλιας οικοδομης
έσβησαν τ` απομειναρια
μιας λεβεντικης ψυχης ...

μερες τωρα τυραννιοταν
στο κρεβατι το φτηνο
και παζαρευε ταξιδι
με το Χαρο ακριβο ...

κι ενα μαυρο μοιρολοι
να σου καιει τα τζιγερια
απο μανα που σπαραζει
με τρεμαμενα τα χερια ...

ειναι ασπλαχνο Θεε μου
και μεγαλη αδικια
να ξεπροβοδας παιδι σου
στην στερνη του κατοικια ...

κι υστερα ηρθαν τα κλαρινα
κι ενα μαυρο ακορντεον
κι αρχισε και το τραγουδι
στον παλληκαρο , λοιπον ...

σκεφτηκα πως στη ζωη μας
τιποτα δεν ειναι ομοιο
και τα ματια μου , γεμισαν
με λυγμους το πεζοδρομιο ...


ίσως να μη διάβασες και την δική μου εμπειρία (μετά διέγραψε την αν θες) ...
elsa98
17-10-2010 @ 10:06
Πραγματικές εικόνες ζωής .....έντονες ...πικρές..μα όμορφα δοσμένες!!!!!!!!!!!!! ::sad.:: ::hug.::

νασαι καλά
Nikos Krideras
17-10-2010 @ 10:31
συγκλονίζει ! ::yes.::
xelona
17-10-2010 @ 11:39
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
aprobleptos
17-10-2010 @ 11:40
Συγκλονιστικο! Με στίχο νυστέρι...την καλησπέρα μου kallia ::yes.::
Ναταλία...
18-10-2010 @ 02:37
Συγκλονιστικο! ::cry.:: ::cry.:: ::cry.::
Rannia . k
18-10-2010 @ 08:34
Συγκλονιστικό!!!
Την καλησπέρα μου!!! ::hug.:: ::sad.:: ::hug.::
Aνδρέας Lark
15-11-2010 @ 12:33
'Πώς λες στη μάνα τώρα πως χάνει το παιδί της'...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο