| |
[I][B]
Πήρα μια ομπρέλα μέσα στη βροχή
τον πρώτο δρόμο διάλεξα από ένστικτο
λουσμένοι άνθρωποι και λάσπες και νερά παντού
ν’ αστράφτει κάπου, να μυρίζει το μπαρούτι
κι οι μνήμες να’ ναι νοτισμένες από λάθη
κι από το ψέμα που το λούστηκα στην πλάτη μου
πάρε με μαζί σου αγάπη...
εκεί που βρίσκεσαι στα σύννεφα με βλέπεις
οι μνήμες έλιωσαν, πατήθηκαν στην άσφαλτο
τα πήρε σβάρνα ο εγωισμός και το γινάτι
και πιο μισότρελος μαθαίνω από τα λάθη της
πάρε με μαζί σου αγάπη...
με τα τεράστια δύο μάτια σου, έλα φάε με
γιατί μου είπαν πως το μίσος είναι αγάπη
και να, ποτάμια τώρα στάζουνε τα μάτια μου
και δεν συγκρίνονται με τίποτα με της βροχής το δάκρυ
οι αναμνήσεις που στην πλάτη μου φορτώνονται
είναι δυσάρεστες και μαύρες απ’ τα χρόνια
τις κουβαλάω μια ζωή και μια ζωή φτύνω το αίμα τους
δάκρυα, ΔΑΚΡΥΑ φτύνω και αίμα, αγάπη...
πνίγω το κλάμα μου, σου λέω, πάρε με
το σπαραγμό μου τον βουβό, τον πόνο, δεν ακούς;
τον κόσμο ολόκληρο στην πλάτη μου κουβάλησα
και το αντάλλαγμα με χώρισε στα δυο
ωραία λόγια αγάπης κάτω απ’ τη βροχή
και στην ομπρέλα πάνω να μου στάζει το φαρμάκι
ψέματα γεύτηκα κουτάλες μια ζωή
σα σοκολάτες που τις έτρωγα πρωί-βράδυ
και που στο τέλος απ’ τις δόσεις της, τα ξέρναγα
πήρα γι’ αντάλλαγμα το μίσος, την κακία
τη μοναξιά μου πήρα αντάλλαγμα, τα κλάματα
και της πικρής αδιαφορίας το φαρμάκι
πάρε με μαζί σου αγάπη...
γιώργος_κ[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
