| |
| | Ενα ποιημα για το τελος |  | | | A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B. | | |
Κρατα ενα ποιημα για το τελος,
οδηγο και φως, για τα συννεφα προορισμο ,
φυλαξε τους τελευταιους στιχους,
φιλα τους απαλα στο στομα
και την τελευταια λεξη, προσευχη και φυλαχτο ,
κατω απ' το προσκεφαλο μου, το λευκο ακομα .
Ετσι σιωπηλη, να τελειωνει κι η ζωη
και κανενας να μην το προσεχει ,
κανενας να μη βλεπει, γιατι ποιος θελει
τους απροσκλητους για παρατηρητες.
Αυτο το προσωπο δεν επιστρεφεται,
δεν επιστρεφει .
Οιωνος βαρυς, μονη η σκεψη παραστεκει ,
η ψυχη αδημονει, τον ομφαλιο λωρο μια για παντα,
να αποτιναξει, τα εμποδια της σαρκας
ετοιμαζεται να προσπερασει .
Τι ομορφα που χρωματιζει τους ηχους, η σιωπη .
Στο βυθο του ουρανου αναδυεται το βασιλειο μου ,
το καστρο, τ ' ακριβο μου, με κανεναν να μη μοιραστω .
Στις επαλξεις να ονειρευτω, σ 'ονειρο που ' κανα ταμα,
γιατι ηταν χαμενο, τωρα μαζι του παλι θα ανταμωθω .
Κρατα ενα ποιημα για το τελος, πολυτιμο φυλαχτο
και οδηγο μου, να μου κραταει συντροφια,
καποιος ψιθυρισε, στα συννεφα ειναι παγωνια .
Πιο παγωνια απ' την καρδια ; Στο αρχιπελαγος
το γαλανο, υπαρχει παντα ζεστασια, οι ψιθυροι
δε σταθηκαν ποτε εμποδιο, στο δρομο μου μπροστα .
Οσες μορφες κι αν φυλακισω στη μνημη της καρδιας ,
σ ' ολες τις στιγμες, ημουν εγω κι ο εαυτος μου ...
αχωριστοι εραστες, στα πικρα και στα γλυκα.
Τωρα εχω κι ποιημα για οδηγο μου,
φιλο καρδιακο, για τα στερνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
στίχος
23-10-2010 @ 09:09 |
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | monajia
23-10-2010 @ 09:21 | ΥΠΕΡΟΧΟ.................................
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ..........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | yiannistellidis
23-10-2010 @ 09:36 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | AETΟΣ
23-10-2010 @ 10:06 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα | | elsa98
23-10-2010 @ 11:12 | Κρατα ενα ποιημα για το τελος , πολυτιμο φυλαχτο
και οδηγο μου , να μου κραταει συντροφια ,
καποιος ψιθυρισε , στα συννεφα ειναι παγωνια .
Πιο παγωνια απ ' την καρδια ; Στο αρχιπελαγος
το γαλανο , υπαρχει παντα ζεστασια , οι ψιθυροι
δεν σταθηκαν ποτε εμποδιο , στον δρομο μου μπροστα .
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | oneiropola
23-10-2010 @ 11:35 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | arietta
23-10-2010 @ 13:12 | υπέροχο από την αρχή μέχρι το τέλος ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Aνδρέας Lark
23-10-2010 @ 14:02 | Θα κρατήσω 'αυτό το πρόσωπο δεν επιστρέφεται, δεν επιστρέφει' ως αναφορά στη μοναδικότητα που είναι ο καθένας μας χαρακτηριστικό το οποίο πιστεύω ότι θέλεις να προβάλλεις (μοναδικότητα κι όχι μοναξιά)...'εγώ κι ο εαυτός μου αχώριστοι εραστές' | | Αγγελίνα
17-12-2010 @ 16:07 | ::smile.:: | | φλοισβος
29-12-2010 @ 07:59 | Εκπληκτικό!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αλντεμπαράν
29-12-2010 @ 08:04 | ::up.:: | | nea xrysi
11-01-2011 @ 09:13 | Κρατα ενα ποιημα για το τελος , πολυτιμο φυλαχτο
και οδηγο μου , να μου κραταει συντροφια ,
καποιος ψιθυρισε , στα συννεφα ειναι παγωνια .
Πιο παγωνια απ ' την καρδια ; Στο αρχιπελαγος
το γαλανο , υπαρχει παντα ζεστασια , οι ψιθυροι
δεν σταθηκαν ποτε εμποδιο , στον δρομο μου μπροστα .
Έξοχο όλο!!!!!!!!!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
