Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στου ορίζοντα την άκρη 9
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130737 Τραγούδια, 269452 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στου ορίζοντα την άκρη 9
 Συνεχίζουμε...
 
[align=center]Στον αγώνα για τη ζωή

Παίρνει ο Πέτρος μερικούς μαζί με το Λευτέρη*
και στα παζάρια της δουλειάς τους πάνε κάθε μέρα,
διαλέγουνε τ' αφεντικά μέχρι το μεσημέρι
και μένουν οι αδιάλεχτοι για κάποια άλλη μέρα.

Στην πρώτη μου προσπάθεια και μέτρημα αξίας
αποτυχαίνω, μα ποσώς αυτό δεν με τρομάζει
αύριο-μεθαύριο θα βρεθεί μια άλλη ευκαιρία,
ίσως διαλέξω και εγώ, κι αυτό με ενθουσιάζει.

Στην τσέπη χάρτη κουβαλώ να ξέρω πού πηγαίνω,
αγόρασα και λεξικό, τις λέξεις εξηγάω,
σ' άγνωστους δρόμους προχωρώ αλλά καταλαβαίνω
πού βρίσκομαι κάθε στιγμή, κι όπου μ' αρέσει πάω.

Και έτσι βρήκα τη δουλειά χωρίς βοήθεια άλλου
και είμαι υπερήφανος όπου τα καταφέρνω
να νιώθω το συναίσθημα ενός παιδιού μεγάλου
που γίνετ' ανεξάρτητο σε έναν τόπο ξένο

οι εμπειρίες της ζωής αρχίζουν έτσι κάπως
και την αξία σου μετράς μ' αυτό που πετυχαίνεις
κι αν στην πορεία του σκοπού κάνεις και κάποιο λάθος
τα λάθη είν' ανθρώπινα και με αυτά μαθαίνεις.

Είμαι δεκαεννιά χρονών κι έχω πολλά να μάθω,
να ζυμωθώ με τη ζωή, τα λάθη μου ν' αντέξω
κι όσο υπάρχω στη ζωή ποτέ δεν θα ξεχάσω
πως κυνηγάω όνειρα κι όσο χρειαστεί θα τρέξω

τώρα στην πρώτη μου δουλειά, γίνομαι Βραζιλιάνος
και μπαίνω στη ρουτίνα τους, πατάω στις γραμμές τους
μα δεν το παίρνω σοβαρά, ούτε το παρακάνω
να αφομοιωθώ μ' αυτούς και τις συνήθειές τους

τον εαυτό μου δεν μπορώ ποτέ να τον αλλάξω,
τους πόθους και τα όνειρα δεν θέλω να αφήσω
αλλά παρέα με αυτούς έχω πολλά να μάθω
που ίσως κάποτε χρειαστεί να χρησιμοποιήσω.

Τα πρώτα μου εφόδια σ' αυτή την νέα χώρα
είν' ένας χάρτης, λεξικό σαπούνι και ομπρέλα
και η ομπρέλα φίλη μου, μαζί μου κάθε ώρα
προστάτης μου απ' της βροχής της τροπικής την τρέλα

που στα καλά καθούμενα με δύναμη αρχίζει,
σφυροκοπά αλύπητα κάθε ζωή στη φύση
μα γρήγορα υποχωρεί, κι' άλλο δεν φοβερίζει
όταν δεν έχει δύναμη άλλη να εξασκήσει.

..................................................................................[align=center]

* Ο Πέτρος και ο Λευτέρης, οι δυο εκπρόσωποι της ΔΕΜΕ στο São Paulo


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Στου ορίζοντα την άκρη
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Ταξίδια
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ψάξε το γιατί (procura porquê)
 
Αγνή
30-10-2010 @ 18:16
παρούσα ::up.::
estia
30-10-2010 @ 18:40

Και έτσι βρήκα τη δουλειά χωρίς βοήθεια άλλου
και είμαι υπερήφανος όπου τα καταφέρνω
να νιώθω το συναίσθημα ενός παιδιού μεγάλου
που γίνετ' ανεξάρτητο σε έναν τόπο ξένο
καήμέρα Δημήτρη ::smile.:: ::smile.::
monajia
30-10-2010 @ 22:55
Τα πρώτα μου εφόδια σ' αυτή την νέα χώρα
είν' ένας χάρτης, λεξικό σαπούνι και ομπρέλα
και η ομπρέλα φίλη μου, μαζί μου κάθε ώρα
προστάτης μου απ' της βροχής της τροπικής την τρέλα

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΔΗΜΗΤΡΗ................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
στίχος
30-10-2010 @ 22:59
Καλημέρα Δημήτρη............έξοχο......................καλή συνέχεια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Sofitsa
30-10-2010 @ 23:29
Καλημέρα Δημήτρη! Αστείρευτος! ::up.:: ::up.:: ::up.::
petrwnas
31-10-2010 @ 00:54
Καλημέρα Δημήτρη!!!!!!!!!!!!!!!!!!! συνέχεισε φίλε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
αντικλείδι
31-10-2010 @ 01:23
Γειά σου "υπέροχε" Δημήτρη μας !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::hug.:: συνεχίζεται ... ::love.::
Helene52
31-10-2010 @ 02:36
Τέλειο !!!!!!!!!!!!
Περιμένω τη συνέχεια ...
Καλημέρα Δημήτρη ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
Dimitri Favvas
31-10-2010 @ 05:12
Ευχαριστώ όσους μς παρακολουθείτε.
Αγνή, καλωσόρισες
Ναταλία...
31-10-2010 @ 05:17
Στην τσέπη χάρτη κουβαλώ να ξέρω πού πηγαίνω,
αγόρασα και λεξικό, τις λέξεις εξηγάω,
σ' άγνωστους δρόμους προχωρώ αλλά καταλαβαίνω
πού βρίσκομαι κάθε στιγμή, κι όπου μ' αρέσει πάω.

Και έτσι βρήκα τη δουλειά χωρίς βοήθεια άλλου
και είμαι υπερήφανος όπου τα καταφέρνω
να νιώθω το συναίσθημα ενός παιδιού μεγάλου
που γίνετ' ανεξάρτητο σε έναν τόπο ξένο

Μου θύμησες τα δικά μου Δημήτρη τα πρώτα χρόνια στη ξενιτιά
να είσαι καλά ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
idroxoos
31-10-2010 @ 05:26
πολύ ωραίο Δημήτρη....!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::up.::
... άρα υπάρχω
31-10-2010 @ 10:17
Διαβάζουμε...!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο