| |
| | κι ακόμη σκέφτομαι |  | | | και πετώ.......................τώρα μαζί σας................ | | |
Σήκωσα το φύλλο και βρέθηκα ξαφνικά σε ένα τεράστιο δάσος,
εκεί, εκεί που γεννήθηκα μέσα σε ένα σπόρο σιναπιού,
ξεκίνησα να περπατώ κόντρα σε ένα σιδηρόδρομο απο μυρμήγκια
που δούλευαν ακατάπαυστα χωρίς να κοιτάζουν τριγύρω καθόλου
πέρασε βιαστικά ένα σμήνος απο αρπακτικές ακρίδες
και παραλίγο να χαθώ αναμεσά τους,
τα μυρμήγκια ακατάπαυστα εργατικά,
οι ακρίδες ακατάπαυστα αρπακτικές,
και εγώ εκεί με τα μάτια καρφωμένα στα λουλούδια
που δεν θα μπορούσα να φτάσω ποτέ μόνη,
τότε ένα μικρό πουλί ήρθε κοντά μου,
-είσαι απο αυτά που τρώγονται απο εμένα? μου είπε,
-όχι, δεν νομίζω, δεν θέλω να με φας,
-τότε?
-τότε, μπορείς να με βοηθήσεις πετώντας να ανέβουμε στο λουλούδι?
-ναι, αν μπορώ, αν φτάσουμε, αν δεν είσαι πολύ βαριά, αν.......
αλλά ανεβήκαμε, αλλά ψηλώσαμε, αλλά αγαπήσαμε,
χορέψαμε ανάμεσα στα πέταλα,
και μαγευτήκαμε απο το άρωμα,
γνωρίσαμε τι θα πει να βοηθά ο ένας τον άλλο,
γνωρίσαμε, πόσο μικροί είμαστε μόνοι,
και εγώ κατάλαβα, πως όσο μικρή κι αν είμαι,
δεν τρώγομαι, αν δεν το θελήσω,
σάμπως το μέγεθος κάνει την διαφορά????
ή το βάρος απο το συναίσθημα σου???
σκέφτηκα............
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ελπίζω αρα ζω, με αγάπη, κι η αγάπη ποτέ δεν χάνεται.. | | | |
|
monajia
03-11-2010 @ 00:58 | ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΘΗΝΑ ΜΟΥ.................
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ .......................................
| | Aνδρέας Lark
03-11-2010 @ 00:59 | ακρίδες-άρπαγες, ακόρεστοι
μηρμύγκια-μόνιμη φροντίδα
Και οι δύο προασπιστές του καπιταλισμού-υλισμού χάνουν το λουλούδι, την ουσία...
...αλλά ένας άνθρωπος/σινάπι-με τον ευαγγελικό λόγο μέσα του ψάχνει αρωγό-πνευματικό (ταπεινό άνθρωπο αλλά ν' ατενίζει τον ουρανό όπως ένα μικρό πουλί) να τον ανυψώσει πάνω απ' τον κόσμο αλλά μέσα σ' αυτόν...
Τελικά τι μετράει;...πόσο 'μεγάλος' φαίνομαι στα μάτια του κόσμου; όχι...πόσο οι άλλοι θέλουν ν' ακουμπήσουν πάνω μου... | | Ναταλία...
03-11-2010 @ 02:34 | αλλά ανεβήκαμε, αλλά ψηλώσαμε, αλλά αγαπήσαμε,
χορέψαμε ανάμεσα στα πέταλα,
και μαγευτήκαμε απο το άρωμα,
γνωρίσαμε τι θα πει να βοηθά ο ένας τον άλλο,
γνωρίσαμε, πόσο μικροί είμαστε μόνοι,
Το ένα χέρι νείβει το άλλο και τα δυο το προσωπο λέει και μια παροιμία
το μήνυμα σου υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | peiraiotissa
03-11-2010 @ 02:40 | σάμπως το μέγεθος κάνει την διαφορά????
ή το βάρος απο το συναίσθημα σου???
Καλημέρα Αθηνούλα....πολύ όμορφο!!!!! ::hug.:: ::up.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
03-11-2010 @ 02:49 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: ωραιοτατο..........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | oneiropola
03-11-2010 @ 02:53 | και εγώ κατάλαβα, πως όσο μικρή κι αν είμαι,
δεν τρώγομαι, αν δεν το θελήσω,
σάμπως το μέγεθος κάνει την διαφορά????
ή το βάρος απο το συναίσθημα σου???
σκέφτηκα............
Τι να πω Με συγκίνησες !!!! ::theos.:: ::hug.:: ::hug.:: | | στίχος
03-11-2010 @ 04:02 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
τα σέβη μου........................... ::theos.:: | | smaragdenia
03-11-2010 @ 09:37 | και εγώ κατάλαβα, πως όσο μικρή κι αν είμαι,
δεν τρώγομαι, αν δεν το θελήσω,
σάμπως το μέγεθος κάνει την διαφορά????
ή το βάρος απο το συναίσθημα σου???
Πολυ σωστό,/..........μόνο η ψυχική δύναμη έχει βάρος στην ζωή ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | martin luther
04-11-2010 @ 00:31 | Σας ευχαριστώ όλους ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
