Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πρόσωπα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130737 Τραγούδια, 269450 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πρόσωπα
 
Δεν έχω άλλο πρόσωπο να βάλω απόψε
φόρεσα το τελευταίο μου μπροστά στον καθρέφτη.
Μια ειρωνική νουθεσία της ύπαρξης είναι,
ένα αποτύπωμα αιχμηρό πάνω στο χώμα μου.
Κάποιες φορές –ώρα καλή -
ντύνομαι και εγώ νεράιδα ή ξωτικό, μπορεί κι αερικό
για να πετώ πάνω απ’ τον πόνο.
Πιάνω απ’ το χέρι κάτι λησμονημένα όνειρα,
τα κρατάω απ’ τον λαιμό σφιχτά
σαν καβαλιέρους
και χορεύω τον ίδιο πάντα ρυθμό σε παράλυση.
Ξέρεις την αίσθηση ενός ξένου ρούχου
που το φοράει κατάσαρκα η ανάγκη σου;
Κάπως έτσι.
Μου δανείζει αυτό την ωραία φθορά του,
μιαν εικόνα ντίβας ή ενός γκουρού
ίσως και μιας Παναγιάς με τρύπιο φουστάνι
και οι εικόνες εναλλάσσονται.
Άνθρωποι μόνοι σε αγκαλιές
και μωρά που κλαίνε γιατί τα θέλω τους είναι εγωιστές έξω από εκείνα.
-Κι η Παναγιά γονατισμένη σε μιαν δέηση.-
Φορές περνάω απ’ τα διόδια με την ζεστή επιθυμία να ρίξω το κέρμα μου στο παγκάρι,
μήπως κι ο καλός θεός κάνει εκκλησιά το δρόμο μου
με χρυσά μανουάλια και κεριά τρέμοντα, να καίνε τις ευχές μου.
Κι έτσι σταυροκοπιέμαι με έναν παραλογισμό φορεμένο ανάποδα.
Δεν είναι ίδιοι οι άνθρωποι.
Γελάνε στα γραφεία τελετών κουλουριασμένοι μες στο χρήμα
και οι νεκροί , στη ζεστασιά ενός σαβάνου αύριο κλαίνε.
Δεν έχω άλλο πρόσωπο να βάλω απόψε.
Φόρεσα οικτρά το τελευταίο μου
σαν είδα ότι μου λείπεις…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
ΜΝΗΜΩΝ
04-11-2010 @ 03:51
Κι η Παναγιά γονατισμένη σε μιαν δέηση
...........................................................................
Δεν έχω άλλο πρόσωπο να βάλω απόψε
φόρεσα οικτρά το τελευταίο μου
σαν είδα ότι μου λείπεις…

΄Άχ Αθανασία Αθανασία.....
Υπέροχη μελαγχολική ερωτική ποίηση.....
Την καλημέρα μου.....
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
04-11-2010 @ 04:02
αριστουργημα............!!!!!!!!!!!!
μηχανοδηγος
04-11-2010 @ 04:07
::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
http://www.youtube.com/watch?v=hdE2oihk20U
φλοισβος
04-11-2010 @ 04:09
Εκπληκτικό!!!!!!!!!
Αλντεμπαράν
04-11-2010 @ 04:17
αποπνικτικο παραπονο παιδιου
monajia
04-11-2010 @ 04:18
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ........................................................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
στίχος
04-11-2010 @ 04:43
Η Παναγία των Πατησίων..................θλιμμένο αριστούργημα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλό απόγευμα Αθανασία................................................
peiraiotissa
04-11-2010 @ 05:12
Ξέρεις την αίσθηση ενός ξένου ρούχου
που το φοράει κατάσαρκα η ανάγκη σου.......

.............αν ξέρω λέει!!!!!!!!!!!!!!!!!
Συγχαρητήρια κοριτσάρα μου!!!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::theos.:: ::love.::
danai dana
04-11-2010 @ 06:17
http://www.youtube.com/watch?v=9IKwQiCevOs&feature=relate
idroxoos
04-11-2010 @ 07:02
::yes.:: ::yes.:: ::up.::
oneiropola
04-11-2010 @ 07:47
Εξαιρετικο !!!
::theos.:: ::theos.::
να εισαι καλα Αθανασια !!! ::hug.::
Celestia
04-11-2010 @ 08:15
Η παντα υπεροχη Αθανασια!!!!!!!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
αντικλείδι
04-11-2010 @ 09:40
ΕΥΓΕ Αθανασία μας , εύγε και πάλι κοπέλα μου !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::hug.::
Medelegief
04-11-2010 @ 14:32
::love.:: ::hug.:: omorfo : )
Xωρολάτρης
04-11-2010 @ 14:57
Καταρχήν Αθανασία εγώ το ποίημα θα το ονομάτιζα "Ανθρωποι μόνοι σε αγκαλιές"..
Αυτός ο στίχος είναι πραγματικά υπέροχος..πόσο μάλλον μπροστα σε έναν καθρέφτη που το καθετι που βγαίνει απο κει μέσα είναι μια μοναξιά που γυρεύει τα χέρια για να μπορει να υπάρξει..
Τις υπόλοιπες στιγμές τις διάβασα τόσο, όσο να μην θέλω να τις θυμάμαι συχνά..Είναι παραπλήσιες της φορεσιάς εικόνες..Είναι αυταπόδειχτες κατά μια έννοια υπό την υποψία της δημιουργικής ικανότητας της φαντασίας ..
Αν σου λεγα να έσπαζες τον καθρέφτη σου θα σε έβαζα σε έξοδα προφανώς..και οι καιροί είναι δύσκολοι τέτοιαν ώρα..

Αστο..έτσι κι αλλιώς αυριο ίσως να κοιταχτώ και εγώ που τα αντιλέω με τον τρόπο που πρέπει να κοιταχτώ..Και τότε όλοι μας θα μοιάζουμε ίδιοι..

Τέλος πάντων..ίσως και ανοησίες να λέω..Πάντως το ποίημα σαν ποίημα μου άρεσε πολύ..
Aνδρέας Lark
21-11-2010 @ 02:41
Φοράμε πρόσωπα και παίζουμε ρόλους όσο είμαστε σε επαφή με άλλους;...κι όταν εσύ φύγεις (χαθεί η επαφή), τότε θα βάλω το τελευταίο μου πρόσωπο;...
...δεν έμεινε κανείς να περιμένω γιατί άλλοι γελάνε σε γραφεία τελετών μαζεύοντας χρήματα (κόλλημα στην ύλη-χρήμα, θάνατος πραγματικής ζωής-γραφεία τελετών) ενώ άλλοι νεκροί στο ζεστό σάβανο (δεν έχουν καταλάβει ότι έχουν πεθάνει παρότι ζουν) αύριο θα κλαίνε (όταν το συνειδητοποιήσουν)...
Πάντως, έχω μια ένσταση...θά 'ταν προτιμότερο να λες προσωπείο και όχι πρόσωπο γιατί το πρόσωπο είναι μοναδικό για τον καθένα μας...
niki_71
21-11-2010 @ 08:34
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο