| |
Καθώς τα βλέφαρά μου κλείνουν εικόνες του παρελθόντος,
περνούν από τη σκέψη μου και τα ανοίγω.
Είναι τόσο μεγάλη η δυσκολία να βγάλω από τη σκέψη μου
μνήμες του παρελθόντος που με σφάζουν.
Κάθε μέρα κάθε νύχτα ρωτάω τον εαυτό μου:
Πότε θα σταματήσω να ζω με τη σκιά του;
Αυτή τη σκιά που με εγκλωβίζει στο σκοτάδι,
που με εμποδίζει να ζω ξέγνοιαστα και ελεύθερα όπως παλιά.
Όταν ακόμα η ψυχή μου και η σκέψη μου ήταν καθάρια,
χωρίς κανένα στίγμα προδοσίας και ανεκπλήρωτου έρωτα.
Τότε που η σκέψη μου ήταν αφελής δίχως καχυποψίες και προκαταλήψεις.
Πόσο ευτυχισμένη ήμουνα μέσα στην άγνοια μου
Γενικά, πόσο ευτυχισμένη ήμουνα και είμαι
όταν το όνειρο διώχνει μακριά τον εφιάλτη
και φέρνει στην επιφάνεια προσδοκίες και επιθυμίες
που γίνονται πραγματικότητα.
Πόσο ωραία είναι όταν το όνειρο μπλέκεται με την πραγματικότητα
και νομίζεις ότι ο μέχρι σήμερα μίζερος κόσμος σου
είναι ένας κόσμος ιδανικός, έστω και ας είναι ονειρικός.
Μα εκεί που συνειδητοποιώ ότι είναι ένα όνειρο
γκρεμίζεται κάθε ευτυχία.
Και το ερώτημα που γεννιέται είναι
πως κάνω πραγματικότητα έστω και στο ελάχιστο τον κόσμο τον ονειρικό;
Μα και το όνειρο είναι μια πραγματικότητα
μια πραγματικότητα.
Κάθε σου σκέψη μαχαίρι έτοιμο να αφήσει μια ακόμα πληγή
στο ρημαγμένο από τους άλλους κορμί μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
