| |
Αλλος πηγα στον πολεμο
και ξαναβγηκα αλλος
Τι δεν μπορουσα με διχως αρματα τους εχθρους να πολεμησω
Τι ως ειμουν παντα μπρος στραμμενος,
η πλατη μου ολογυμνη,
τροφη για τα σπαθια τους
Τωρα, μπρουμητα πεσμενος
σφιγγω το χωμα στις παλαμες
πηλο το κανω με το αιμα
και αγαλμα το πλαθω,
με τεχνη απ τα παλια
Ναχω να σας θυμαμαι,
στο μαυρο σκοτος
που ρχεται
στα ματια μου εμπρος
Ψυχοπονεσε με
Αρχαγγελε μου Μιχαηλ
Παρομοια οπως δεν εκανες
με τον ολοχλωμο σου τρομο
και την βουβη σου ανταρα
που στειλες στο μεσο της ψυχης μου
και την εγκρεμισες
χωρις κανενα λογο
Αφανισμο και διαλυση τωρα μου φερνεις
και στο λαμπαδιασμενο συμπαν με κερνας
Σπλαχνισου με
και δωσ μου μαζι μου ναχω
τ' αμορφο κι ατεχνο αγαλμα
Που μοιαζει τη ζωη μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
