| |
Άλλη μια φορά...
λεηλάτησαν το έγχρωμο "κατακάθι" της μνήμης...
μαύρο περίστροφο...
ριπή αόρατη...
σκορπίζοντας πυρίτιδα καθοριστικών εκρήξεων...
ανακατεύτηκε το φως με το σκοτάδι...
μωβ κεραυνοί ασυγκράτητοι...
ξερνούσαν σιωπές...
κραυγάζοντας βλαστήμιες...
ρήγμα στο τέως όνειρο...
περπατώντας γυμνός στα συντρίμια...
συνάντησα τον ενενηνταπεντάχρονο γέροντα...
με ατσαλάκωτο κουστούμι...
πορφυρένια γραβάτα...
κι άφθαρτο χαμόγελο...
με σταθερή φωνή μιλούσε για αγάπη...
φροντίδα...
κατανόηση που απομακρύνει τον χάρο...
αιχμαλώτισα την φωνή μου...
αφήνοντας την ακοή να καλπάζει...
άφωνος...
δακρυσμένος...
καρφωμένος σαν άγαλμα...
στις λέξεις που θύμιζαν άνοιξη...
απομακρύνθηκε...
ξύπνησαν οι κεραυνοί...
διαπερνώντας κάθετα την ζωή...
άλλο ένα δάκρυ...
για ότι θαύμασα...
για ότι πυρπόλησαν...
στο διάβα μιας παρθένας αγάπης...
κατα-δικασμένη στην χειμέρια νάρκη...
στις χάρτινες υπο-σχέσεις...
μιας θρασύτατης επιδρομής...
το πλακόστρωτο πλημμύρισε άλλη μια φορά...
από φέι βολάν μαύρα...
καμμένα...
άλλη μια τελετή...
πένθιμη...
στην φοβισμένη ψυχή...
που λούφαξε να μην παρα-συρθεί...
στην αρένα που χόρευαν οι "κατάρες"...
με τα παραμορφωμένα πρόσωπα...
στην ακάνθινη αγκαλιά του Άδη...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
