stixoi.info: Πλατωνασ-ρησεισ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πλατωνασ-ρησεισ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130899 Τραγούδια, 269486 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Πλατωνασ-ρησεισ

Ας διαβάσουμε κι ας αναλογιστούμε...

" Όλος ο χρυσός που βρίσκεται...
κάτω η πάνω από την γη...
δεν είναι αρκετός για να δοθεί...
σε αντάλαγμα για την αρετή...
...
...
Οι καλοί άνθρωποι δεν χρειάζονται νόμους...
για να ενεργούν υπεύθυνα...
...
...
και όσο κι αν εξαπατούμε τους εαυτούς μας...
ο φτωχός χωρικός είναιτόσο αγαπητός στον Θεό...
όσο και ο πανίσχυρος πρίγκηπας...
...
...
Εύκολα συγχωρούμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι...
η αληθινή τραγωδία στη ζωή είναι όταν οι ενήλικεςφοβούνται το φως...
...
..."

{ ΠΛΑΤΩΝΑΣ-ΡΗΣΕΙΣ }

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Νιώθω τόσο "μικρός"...
στο μεγαλείο μιας παρακαταθήκης...
που όλοι συμβάλαμε να ξεφτίσει...
οργώνοντας την γη...
σκεπάζοντας με πύρινο ατσάλι τις αξίες...
...περπατώ στον πλανήτη γυμνός...
κι οι πατούσες πληγώνονται...
ματώνουν...
τραυλίζουν...
πάνω...
σε αιχμηρές ίντρικες...
μηδενισμένες αξίες...
νιώθω φτωχός...
παρα-συρόμενος...
απ' την βοή των περαστικών...
ανοίγοντας τα στήθη...
να προ-φυλάξω σαν φυλαχτό...
την γδαρμένη ευτυχία...
το σκοτεινιασμένο χαμόγελο...
την σκοτωμένη αγάπη...
...νιώθω μονάχος...
στο λάβαρο μιας επανάστασης...
της μνήμης...
της σκέψης...
της χαράς...
προσπαθώντας να λερώσω...
στο ελάχιστο...
τοφτερούγισμα της Ψυχής...
επιφυλασσόμενος...
από εμένα...
από εσένα...
από όλους...
που αδιαφορούμε για το τέλμα...
μηδενίζοντας την Ζωή...
ξεχνώντας τους σοφούς μας δάσκαλους...
μέσα από ένα σκουριασμένο όραμα...
αγκαλιάζοντας χάρτινους ήρωες...
που εκτελούν εν ψυχρό...
το ουράνιο τόξο της γαλήνης...
νιώθω περίεργα...
διαχωρίζοντας τον υγιές πόθο...
που βομβαρδίζεται σε ερείπια...
ανακτώντας στον υπερθετικό βαθμό...
να μην βουλιάξω...
να σωθώ...
απλώνοντας την υγρή παλάμη...
σε Σένα...
που σταθμεύεις αδέξια δίπλα μου...
κι εγώ Σε προ-καλώ...
να βαδίσουμε μπροστά...
με γνώμονα τις αξίες...
που ξεχάσαμε...
δια-γράφοντας μια μαύρη γραμμή...
στην άτυχη αυτογνωσία...
***
Στέλιος Κ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Φιλοσοφικά Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...

monajia 22-12-2010 @ 14:05	ΕΞΟΧΟ............................ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
corazón rota 22-12-2010 @ 14:07	Εξαιρετικο!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
iraklisv 22-12-2010 @ 14:16	Έτσι δικαιώνεται ο πυρήνας της ποίησης! Να είσαι καλά Στέλιο.
στίχος 22-12-2010 @ 15:38	νιώθω περίεργα... διαχωρίζοντας τον υγιές πόθο... που βομβαρδίζεται σε ερείπια... ανακτώντας στον υπερθετικό βαθμό... να μην βουλιάξω... να σωθώ... απλώνοντας την υγρή παλάμη... σε Σένα... που σταθμεύεις αδέξια δίπλα μου... κι εγώ Σε προ-καλώ... να βαδίσουμε μπροστά... με γνώμονα τις αξίες... που ξεχάσαμε... δια-γράφοντας μια μαύρη γραμμή... στην άτυχη αυτογνωσία... και όλο φυσικά αλλά επέλεξα αυτό το κομμάτι ...δεν ξέρω γιατί... μας δικαίωσες όλους σήμερα Στέλιο..........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο