| |
Βροχή
Σταγόνες πέφτουν δυνατά
και γίνονται ποτάμια.
Φτιάχνουν μορφές στά τζάμια,
άργά όταν κυλούν.
Μοιάζουνε μέ φαντάσματα,
πού πάντα μέ στοιχειώνουν
καί μέ άναστατωνουν,
στήν σκέψη μου όταν μπούν.
Παίρνουν φόρμες άλλόκοτες,
γίνονται χίλιες λέξεις.
Σέ προκαλούν νά παίξεις,
ένώ χοροπηδούν.
Όνόματα καί πρόσωπα,
περνούν άπό μπροστά μου.
Βαθιά τά σωθικά μου,
μέ λύπη τά κεντούν.
Δυό μάτια ζωγραφίζονται.
Παίρνουν ζωή καί ρίχνουν,
ματιές ύγρές πού δείχνουν,
έκπληκτα νά ρωτούν.
Γιατί σέ έγκατέλειψα,
ούτε κι έγώ δέν ξέρω.
Γι αύτό καί ύποφέρω,
μά οί τύψεις δέν άρκούν.
Κάθε πού πιάνει ή βροχή,
βλέπω τά δάκρυά σου.
Τόσο καιρό μακριά σου,
μ' άκόμα μέ πονούν.
---------------------------------------
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
