Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: ψευδο-intellectuel
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130899 Τραγούδια, 269486 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ψευδο-intellectuel
 
Και μια ζωή να μας πετάνε μάγισσες στα παραμύθια μας για να τα κάνουν όλα άνω-κάτω. Ο κάθε κακομοίρης του οποίου τα όνειρα έχουν στέρεψει προ καιρού νιώθει ικανοπoίηση με την καταστροφή. Όχι πως έχει τη δύναμη να καταστρέφει δηλαδή-χοροπηδάει αδέξια πάνω σε ξένα όνειρα ο ανίδεος και νομίζει πως επαναστατεί. Σήμερα επανάσταση σημαίνει να επιτίθεσαι χωρίς πρόκληση, να παίρνεις το μικρόφωνο και να πυροβολείς (όχι γιατί έχεις άποψη,αλλά γιατί όπως και να ‘χει είναι κρίμα η σαγηνευτική σου φωνή να μην ακουστεί). Το πιστόλι πάντα να σημαδεύει τη σιωπή, γιατί όποιος έχει ξέχασει να αγαπάει έχει βάλει στο στόχαστρο τους ρομαντικούς. Όποιος δεν έχει σκοπό στην ζωή, έχει στόχο-μα ο στόχος μικροί μου άσπλαχνοι φίλοι, δεν σου εξασφαλίζει κατανάγκην σκοπό.

Όποιος μιλάει για αστέρια του λένε πως δεν πατάει στη γη. Η ανωτερότητα των ανίδεων–λέμε τώρα- είναι εμφανής, αφού ξεστομίζουν μονάχα αλήθειες. Βέβαια, περηφανεύονται και για το θάρρος τους γιατί στην εφηβεία τους σκοτώσανε τον έρωτα με ανώτερες θεωρίες, γιατί είχανε τα κότσια να αντικαταστήσουν το πάθος με νούμερα και να πιούνε τη ματαιότητα της ζωής σε ένα μπουκάλι κρασί. Λες και η γενναιότητα της ψυχής είναι χαρακτηριστικό αυτού που ζει σαν εφήμερη διασκέδαση, σαν κόλακας της όψης του στον καθρέφτη, σαν πυροτέχνημα δευτερολέπτου. Μου φαίνεται πως χάσαμε το νόημα της ζωής και μαζί πάει και το νοήμα των λέξεων χαμένο. Ο κάθε ελαφρόμυαλος αλαζόνας (που το κεφάλι του είναι γεμάτο ‘ανώτερες θεωρίες’ κι η καρδιά του γεμάτη αέρα) νομίζει τον εαυτό του ιππότη της ανθρωπότητας, υπασπιστή της αλήθειας. Κι αν η ανθρωπότητα βρωμάει σαπίλα, είναι που γέμισε ετούτη η γη με ανθρώπους-θεατρίνους. Φοράνε τη μάσκα του ‘ειδήμων’ κι όχι μόνο αποπλανούν όσους αρνούνται να σκεφτούν αλλά και το τιποτένιο ανθρωπάκι που τους κοιτάει πίσω επίμονα όταν κοιτάνε στον καθρέφτη. Άδεια καρδιά, σάπια καρδιά, πολλές σάπιες καρδιές και να μια σάπια κοινωνία.

Αυτού του κόσμου του ‘χει στερέψει η έμπνευση-αλλά στον κόσμο του αυτός, δεν φαίνεται να ευαισθητοποιείται. Κι όλοι οι αυτοί οι ανίδεοι να ξεφυλλίζουν τόμους βιβλίων για να αναπαράξουν κλεμμένες ιδέες και να εισπράξουν τις ζητωκραυγές των γελοίων που το φίμωτρο το φοράνε οι ίδιοι στον εαυτό τους, που ενδίδουν οικειοθελώς στα καλέσματα των τσαρλατάνων. Τους ρουφάνε το αίμα οι ειδήμονες κι αυτοί ακάθεκτοι, να χειροκροτάνε την αναίδεια των αυτάρεσκων. Τους ληστεύουν τα όνειρα για να τα κόψουν σε χίλια κομμάτια και αυτοί συνεχίζουν να πληρώνουν τους ανθρώπους-θεατρίνους. Κι ύστερα μου λένε να μην φουντώνω. Κι ύστερα μου λένε να αφήσω τα στιχάκια μου και να κοιτάξω να σοβαρευτώ λιγάκι, γιατί όλοι αυτοί οι ρομαντισμοί είναι για ανούσιους ανθρώπους. Λες και ‘ρομαντικός’ σημαίνει υπερφύαλος και ονειροπαρμένος (κάποιοι μου φαίνεται πρέπει επειγόντως να ανοίξουν το λεξικό τους). Κι ύστερα μου λένε να βάλω στην άκρη τα φεγγάρια και τις θάλασσες και να μάθω να ακούω τις ειδήσεις. Κι αν οι ειδήσεις είναι η ειδικότητα των ειδημόνων, τότε με συγχωρείτε αλλά δεν θα πάρω. Ποιες ειδήσεις Μάτια μου, που μας φλόμωσαν στο ψέμα; Οι διαστρεβλωμένες αλήθειες στις μέρες μας πουλάνε. Κι όποιος τολμάει να γυρνάει την πλάτη στην ‘κουλτούρα’ των ‘διαβασμένων’ του πετάνε πισώπλατα αμέτρητα μαχαίρια.

Και μια ζωή να μας πετάνε μάγισσες στα παραμύθια μας για να τα κάνουν όλα άνω-κάτω. Ο κάθε κακομοίρης που φοβάται μην γεράσει περιμένοντας την αναγνώριση και τη δόξα, πυροβολεί ασύστολα γιατί είναι τιμή η αντίδραση και του εξασφαλίζει τις ζητωκραυγές τυφλών ακολούθων. Γιατί είναι τιμή η αναίδεια στις μέρες μας και το κάθε πεινασμένο εγώ μεγαλώνει τρώγοντας τις σάρκες των αθώων (το ‘αθώοι’ είναι σχετικό γιατί τα θύματα όπως είπαμε από δική τους βούληση θυματοποιούνται). Αρρωστημένες ασχολίες και το κέρδος ανύπαρκτο. Όχι πως εγώ φέρω αντίρρηση σε όσους χαραμίζονται σε τέτοιες ασχολίες-τα δικαιώματα πάντα στους κατόχους τους κι εγώ δεν ανακατεύομαι διόλου. Μονάχα, ας μάθουν –οι ανίδεοι- να μην γελάνε με τους ρομαντικούς γιατί αν κάποιου τα χάλια είνει για γέλια τότε σίγουρα, σιγουρότατα, είναι τα δικά τους.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
monajia
29-12-2010 @ 10:37
::xmas.:: ::xmas.:: ::xmas.::
dante537
29-12-2010 @ 10:45
χωρίς έμπνευση πως να προχωρήσουμε? χωρίς το όνειρο πως να σχηματίσουμε πιθανή εικόνα του μέλλοντος? ::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο