| |
-Πάλι κόσμο περιμένεις απόψε?
-Δε,λες ευτυχώς που σήμερα με ειδοποίησαν ότι θα περάσουν,αλλες φορές........έρχονται ότι ώρα και
να είναι χωρίς να τους περιμένεις.
-Τους έχεις κακομάθει Μαρία μου,τα φιλαράκια μου δε λες συνέχεια?και καθε βδομάδα για να μην πω
συχνότερα,προσθέτεις και κάποιον χαζοχαρούμενο στην παρέα,αλλα σ αρεσει και σένα,οπότε περί
ορέξεως κολοκυθόπιτα.
-Παλιά σ άρεσε και σένα,είναι κανένας χρόνος που σοβάρεψες,αλλα τι ανησυχείς,εσύ την ατάκα σου
την ξέρεις.
-Ναι βέβαια.....
-Ανθη,τι σου συμβαίνει,σε βλέπω αλλοιώτικη σήμερα.
-Δεν ξέρω,απ το πρωι που ήμουν στη σχολή,αισθάνομαι ένα σφίξιμο,ζαλίζομαι και λίγο.
-Αν είσαι άρρωστη να τους πω να μην έλθουν
-Οχι μωρέ,από κούραση θα είναι,μου έχει σανασυμβεί,άλλωστε αν ενοχληθώ,όπως είπες και συ η ατ
άκα μου είναι πανεύκολη.
Η Ανθή,διέσχισε το μικρό διάδρομο και άνοιξε την πόρτα του δωματίου της,με το που την άγγιξα (σκε
φτηκε)σε λίγο δεν θα κλίνει κι όλας,και θα πρέπει να ψάξω γι άλλη ατάκα,χαμγέλασε όταν αρχισε να
θυμάται πως ξεκίνησε όλη αυτή η ιαστοριούλα.Ηταν πριν 7μήνες περίπου,στο καθιστικό γινόταν φασα
ρία,γελούσαν,τσακωνόντουσαν,τραγουδούσαν.Ολόγος για τα φιλαρακια της Μαρίας που παλιότερα η
ταν και δικά της,σιγα -σιγα όμως ξέκοψε,ωστόσο εκείνοι διατήρησαν τις κακιές συνήθειες,ετσι εκείνο..
το βράδυ που είχαν ξεμείνει από τσιγάρα,ο Θωμάς μπήκε στο δωμάτιο της Ανθής χωρίς να χτυπήσει
την πόρτα και η Ανθή που εκείνη την ώρα ήταν σχεδόν γυμνή,γιατί ετοίμαζοταν να κοιμηθεί,αναγκάσ-
τηκε να μπει στην ντουλάπα.Υπήρχε βέβαια κι ένα ακόμα προβληματάκι,η πόρτα είχε χαλάσει και δεν
κλείδωνε,ήταν παλιά και ο κλειδαράς τους είπε ότι έπρεπε να αντικατασταθεί.Περίμεναν λοιπόν τον ι
διοκτήτη του σπιτιού,το καλοκαίρι που θα γύριζε από Γερμανία,επειδή υπήρχε όρος στο συμφωνητι
κο να μην αλλάξουν τίποτα χωρίς την άδεια του.
Από εκείνο το βράδυ,η Άνθη και μόνον βήματα να ακουγε έξω από την πόρτα,έλεγε με δυνατή φω-
νή......μην μπεις ξεντύνομαι......είτε την πιστεύαν είτε όχι ,δεν ακουμπούσαν το τρεμάμενο πόμολο της
παλιάς πόρτας.Ενώ όμως τα σκεφτόταν όλα αυτά,αισθάνθηκε μια περίεργη δίψα,λες και στέγνωνε ο
λαιμός της,ετοίμαζοταν να πάει στην κουζίνα για νερό,όταν άκουσε αργά και βαριά βήματα στο διάδ-
ρόμο(δεν ήταν της Μαρίας,εκείνα τα γνώριζε,και η φασαριτζίδικη παρέα δεν είχε φανεί ακόμα)θα ήλ
θε κάποιος νωρίτερα(είπε με το νου της)Μην μπεις ξεντύνομαι(φώναξε δυνατά).
Η πόρτα όμως άνοιξε,εμφανίστηκε ένας άνδρας,ψηλός γεροδεμένος(σαν αυτούς που η Ανθή θεωρού
σε ωραίους)θα είναι κανένας καινούργιος απ την χαζοπερέα(σκέφτηκε)κάτι όμως την εμπόδιζε,ακό-
μα και να σκεφτεί.Εκείνος την πλησίασε,από κοντά δεν ήταν τόσο όμορφος,μάλλον δεν ήταν καθόλου
ωραίος,γινόταν όλο και πιο άγριος και άσχημος.Ωστόσο εκείνη ανέκτησε την ψυχραιμία της(όσο μπο
ρούσε,βέβαια)και ψέλλισε,-δεν άκουσες που είπα να μην μπεις........ετοίμαζοταν να του πεί κι άλλα,....
αλλά ο άγνωστος ακούμπησε το χέρι του στον ώμο της.
Η Ανθή δεν πρόλαβε να του πει τίποτ άλλο ούτε μπόρεσε να ακούσει τα ουρλιαχτά της Μαρίας που ..
καλούσε σε βοήθεια(λίγο αργότερα)δεν είδε ούτε το στενόμακρο χαρτί που κόλλησαν στην εξωπό
ρτα.Και έγραφε το ονοματεπώνυμο της,την ηλικία της,τα όνοματα των συγγενών και το μέρος που
θα γινόταν η κηδεία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 23
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
