Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Σκόνη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130914 Τραγούδια, 269490 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σκόνη
 
Νεκρός σε μια πολυθρόνα που τρίζει
σκονίζεσαι
Το ψηφιακό σου είναι κάνει το γύρο του κόσμου
σε παζαρεύει σε αγορές με δείκτες ανόδου
εξασφαλίζοντας την υγεία του θανάτου σου
Το ενοικιαστήριο της ψυχή σου ανεβαίνει
καθώς από κακή ρύθμιση
οι τάφοι δεν φορολογούνται ακόμη σαν κατοικίες
Πλαστικοποιείσαι έντεχνα για να μην μουχλιάζουν
οι σκέψεις στο αρχείο της παγκόσμιας ειρήνης

Που και που ανασαίνεις, γράφει ο μετρητής
το ξόδεμα του δανεικού οξυγόνου σου
Ο αναστεναγμός ανήκει σε άλλη φορολογική διάταξη
Ξεφτίζεις σαν τα χρώματα στην παλιά σου
Τηλεόραση

Δεν μυρίζεις πια αποσύνθεση
Κονσερβοποιήθηκε κι αυτή σαν εξωτικό μπαχαρικό
Έγινες τώρα σαν δημόσιο ανοξείδωτο πτυελοδοχείο

Συγχαρητήρια λέει ένα κρατικό έγγραφο
στον ιδανικό πολίτη αυτής της χώρας
κορνιζαρισμένο στον τοίχο

Πώς να ξεφύγει κανείς από το ευτυχισμένο
μαρτύριο της ζωής του σκέφτεσαι κουρασμένα

Πήρες το τελευταίο χάπι της χαμένης σου Αγάπης
και είπες γεια στον σκονισμένο εαυτό σου.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Αλντεμπαράν
12-01-2011 @ 05:49
Άνθρωποι που πέρασαν τη ζωή τους ρυθμισμένα και ήρεμα,

ανάμεσα σε ώρες εργασίας και αμίλητα συζυγικά νεκρόδειπνα.

Λίγος καφές στο τέλος του φαγητού για τη χώνεψη,

λίγα όνειρα για το φόβο της καρδιοπάθειας,

λίγη ελεημοσύνη για τη σωτηρία της ψυχής.



Ώσπου μια νύχτα,σηκώνονται στη μέση του δείπνου ξαφνικά

από συνήθεια,μάλιστα,παίρνουν και το καπέλλο τους-

και χάνονται.

Που πάνε;

Κανείς δεν ξέρει.

Μα η δίψα τους καίει

κι η απόγνωση μεγαλώνει τους ορίζοντες.







Έτσι σκέφτηκαν,δηλαδή,να κάνουνε για μια στιγμή.

Ύστερα πέρασε.Σκουπίζουνε το λίγο ιδρώτα πλάι στη μύτη

και μπαίνουν αθόρυβα στην κρεββατοκάμαρα.Ενώ στο διάδρομο

μένει μονάχο,πάνω στην καρέκλα,το καπέλλο

σαν το πικρό ανάχωμα ενός τάφου,

που σκέπασε βαρειά κι ανέκκλητα

όλη τη ζωή τους.



Tάσος Λειβαδίτης
monajia
12-01-2011 @ 05:51
::up.:: ::up.:: ::up.::
stigmi
12-01-2011 @ 08:10
οι τάφοι δεν φορολογούνται ακόμη σαν κατοικίες
Διαφωνώ φορολογουνται και ΑΔΡΑ!!!
Την καλησπέρα μου
στίχος
12-01-2011 @ 09:08
Πώς να ξεφύγει κανείς από το ευτυχισμένο
μαρτύριο της ζωής του σκέφτεσαι κουρασμένα

Πήρες το τελευταίο χάπι της χαμένης σου Αγάπης
και είπες γεια στον σκονισμένο εαυτό σου.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ................!!!!

ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΛΝΤΕΜΠΑΡΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ................!!!!!
barboutsala
12-01-2011 @ 09:49
και νεκρός και ανεπρόκοπος όμως δεν κάνει
idroxoos
12-01-2011 @ 11:31
Πώς να ξεφύγει κανείς από το ευτυχισμένο
μαρτύριο της ζωής του σκέφτεσαι κουρασμένα

Πήρες το τελευταίο χάπι της χαμένης σου Αγάπης
και είπες γεια στον σκονισμένο εαυτό σου.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο