Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ωδη για τον χαμένο αδελφό
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130386 Τραγούδια, 269367 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ωδη για τον χαμένο αδελφό
 
Τα όνειρα που έκανες
τα φόρτωσες στην πλάτη
δεν ζούσες σε κλουβί
μα ούτε σε παλάτι.
Την ψυχή σου «σμίλευες» ,σαν γλύπτης
από την πλάνη του σαγηνεμένος!

Η καρδιά σου σαλπιγκτής
που άνοιγε αγώνες
και το κορμί σου χείμαρρος
των αισθημάτων ποταμός
που κέρδιζε της φύσης τους κανόνες!

Το χαμόγελο που φόραγες
δεν ήταν του Αρμάνι
και στη νύχτα γύρναγες
σαν μυθικό παλιό «αλάνι»
μα τα λεφτά μου θα έχανα
ότι δεν κάνεις για τσογλάνι.


Το βλέμμα σου με τις φωτιές
παίζει δίχως φόβο
και η κόρη τον ορίζοντα
τον κοιτά με πόθο!
Ο άνεμος απ’ τα μαλλιά
σε παίρνει, σε τραβάει
σε σπρώχνει στον ανήφορο
και με το πάθος σου γλεντάει!


Σε πάει στην άκρη του γκρεμού
και κει σε… παρατάει.
Εσύ χορεύεις ρυθμικά
και η «χέτι» σου πετάει
σαν το τρίχωμα του λιονταριού
που όρθιο με μια φωνή
τους πόνους του σκορπάει!


Έχεις την λάμψη διαμαντιού
και την ανάσα αγριμιού
και κάτω απ’ το γκρεμό
τα κύματα δεν τα φοβάσαι
ούτε την παλίρροια
που πνίγει τα… παιδιά της.
Έχεις τον Άει ’ Νικόλα δίπλα σου
και αυτός σε προσφυλάει!

Μα το όνειρο σου «έσκασε»
και βγήκε στο σκοτάδι
σ’ έφερε μπροστά, σε κείνο
το άσημο παιδί του Άδη.


Δεν γνώρισε ποτέ
το χάδι του ανέμου
και στην ψυχή του κράταγε
τον τρόμο του εγκλεισμένου.
Δεν ρώταγε γιατί και πως
μα το μάτι του θολό
χανόταν σαν τα σύννεφα στον ουρανό.


Το χέρι του βαρύ
κρατούσε ένα κόσμο
και η χούφτα του
«αγκάλιαζε» τον πόνο.
Στη μέση της «καθόταν» ένα βόλι
και ο θόρυβος που έβγαλε
ξύπνησε… την πόλη.

Η πυρίτιδα βαριά
συνάντησε το αγόρι
το πήρε μακριά…
το έκανε παλληκάρι!

Έβγαλε τα στήθη του μπροστά
τα έδειξε με καμάρι
και οι γειτονιές τ’ ακούγανε
να… σιγοτραγουδά!

Και τα «δεσμά» πετούσανε
γυρεύανε τ’ αγέρι
να φέρει νέες μυρωδιές
να διώξει το βρώμικο τ’ ασκέρι!


Τα παιδιά μες τις… φωνές
λέγανε το όνομα σου
και οι ψυχές να τρέχουνε
να βρούνε τις καρδιές
που είδαν την καρδιά σου!

Η μάχη να μην σταματά
τα όνειρα να είναι… αληθινά!
Μα το οξυγόνο να… τελειώνει.
Και ήρθε πάλι μια «γριά»
που σαν να ξέρει μαγικά
το κεφάλι να κουνά
και την ελπίδα να… σκοτώνει!

Τζαμπάζης Στέλιος




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Γιάννης Ποταμιάνος
15-01-2011 @ 05:52
Τα παιδιά μες τις… φωνές
λέγανε το όνομα σου
και οι ψυχές να τρέχουνε
να βρούνε τις καρδιές
που είδαν την καρδιά σου!

!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::yes.::
monajia
15-01-2011 @ 11:23
Η πυρίτιδα βαριά
συνάντησε το αγόρι
το πήρε μακριά…
το έκανε παλληκάρι!

Έβγαλε τα στήθη του μπροστά
τα έδειξε με καμάρι
και οι γειτονιές τ’ ακούγανε
να… σιγοτραγουδά!

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία...
16-01-2011 @ 03:34
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο