Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Meism
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130384 Τραγούδια, 269365 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Meism
 αφιερωμένο στη μόνη κοινότητα (ή κοσμοθεωρία) που υφίσταται επειδή κάθε μέλος της αγνοεί την ύπαρξη όλων των υπολοίπων...
 
[I][color=black]
Τι κι αν είμαι γιος της μάνας μου;
Τι κι αν όσο μεγαλώνω γίνομαι
               φτυστός ο πατέρας μου;
Τι κι αν εφτά γενιές προγόνων
ουρλιάζουν μέσα μου να
               ζήσω όσα δεν μπόρεσαν;
Τι κι αν ο εκάστοτε τόπος διαμονής μου
μου υποδεικνύει κι ένα
               διαφορετικό ρόλο να υποδυθώ;
Τι κι αν τόσοι και τόσοι άλλοι
υποδύθηκαν, υποδύονται
               και θα υποδυθούν
το ρόλο μου;

Εγώ είμαι εγώ! Μοναδικός
               βασιλιάς του υπέροχου
γελοία παραφουσκωμένου
είναι μου...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      2. Ποτάμια
      Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά,Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ο πάτος δεν έχει πάτο...
 
zpeponi
15-01-2011 @ 06:47
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
15-01-2011 @ 07:21
::up.:: ::up.:: ::up.::
barboutsala
15-01-2011 @ 08:01
θα έγραφα κάτι αλλά αγνοώ την υπαρξή σου οπότε γράφω τίποτα
genikos
15-01-2011 @ 08:16
πληρωμένη απάντηση... και οι κρίνοντες κρίνονται...
Γιάννης Ποταμιάνος
15-01-2011 @ 11:08
Το Εγώ που αντιστέκεται στο υπερεγώ
έχοντας την ψευδαίσθηση της μοναδικότητας

Καλό ποίημα αφού ψάχνει και προβληματίζει
Καλό βράδυ φίλε
monajia
15-01-2011 @ 11:43
Εγώ είμαι εγώ! Μοναδικός
βασιλιάς του υπέροχου
γελοία παραφουσκωμένου
είναι μου...

ΩΡΑΙΑ ΠΟΙΗΣΗ,,,,,,
ΨΑΓΜΕΝΗ.................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
justawoman
15-01-2011 @ 16:05
Είναι αργά για ν' ανοίξουμε κουβέντα, απ' αυτές που σου αρέσουν
δες όμως εδώ, έχει ενδιαφέρον
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Ego_and_Its_Own

Το ποίημα , μέσα στο σαρκασμό του, είναι αγωνιώδες
Ίσως γιατί το εγώ οφείλει κατ' αρχήν να επιβιώσει...
genikos
16-01-2011 @ 02:12
κι αυτά έχουν ενδιαφέρον (για όποιον έχει χρόνο και διάθεση να τα κοιτάξει):
http://www.psychologia.gr/editions/psychodynamic.htm
http://webspace.ship.edu/cgboer/freud.html (η εικόνα με το παγόβουνο, όλα τα λεφτά...)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%BF,_%CF%84%CE%BF_%CE%B5%CE%B3%CF%8E_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%BF_%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B3%CF%8E
giannis0911
16-01-2011 @ 09:52
Η αλήθεια και όλη η γνώση που αποκομίζει ο άνθρωπος στην ιστορική του διαδρομή ,ενώ εν μέρη είναι προς εξυπηρέτηση του , ο ουσιαστικότερος σκοπός της είναι προς ώφελος της κοινής πορείας του είδους μας .Δηλαδή η ευθύνη μας να το διαιωνίζουμε . Αυτός είναι ο σκοπός της γνώσης , της αλήθειας , συλλογικός που εξυπηρετεί και την ατομικότητα , αλλά όχι κατ' ανάγκη αποκλειστικά το άτομο ως αυτοσκοπός .

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο