Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: το σπίτι μου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269429 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 το σπίτι μου
 
το σπίτι πλάι στη θάλασσα με τις πορτοκαλιές
τα σταυρωμένα ανώφλια και τα μεγάλα παραθύρια
που βλέπουν όλα τους στη θάλασσα
με τα γιασεμιά και τις ορτανσίες
που ζουν κι ανθίζουν μεσα στα παλιά πιθάρια
και την κληματαριά τη γερασμένη που κρέμεται
πάνω από τον Αύγουστο,
το ‘χτισα πάλι απόψε μες στη σκέψη μου
με σκέψη μόνο κι άνεμο

αυλόγυρο δεν του ‘βαλα, μήτε και φράχτη
μήτε και πόρτες έχει με κλειδαριές κι αμπάρες
-έτσι κι αλλιώς ότι στη σκέψη χτίζεται δεν έχει φόβο παραβίασης-
μοναδική του επίπλωση ένα τραπέζι δρύινο
που στέκεται στα λιονταρίσια πόδια του αγέρωχο
ρόζους γεμάτο κι αναμνήσεις από ύψη κι από φωλιές πουλιών
να κάθονται τριγύρω και να πίνουν
όλοι εκείνοι που αγάπησα πολύ και μ’ αγαπήσαν
και να ξεχνώ στο τσούγκρισμα των ποτηριών
στων εναγκαλισμών την θέρμη
και στις ευχές που χύνονται από χείλη αγαπημένα,
πόσο μου έχουν λείψει οι άνθρωποι…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
monajia
17-01-2011 @ 00:56
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ..................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία...
17-01-2011 @ 04:56
αυλόγυρο δεν του ‘βαλα, μήτε και φράχτη
μήτε και πόρτες έχει με κλειδαριές κι αμπάρες
-έτσι κι αλλιώς ότι στη σκέψη χτίζεται δεν έχει φόβο παραβίασης-
μοναδική του επίπλωση ένα τραπέζι δρύινο
που στέκεται στα λιονταρίσια πόδια του αγέρωχο
ρόζους γεμάτο κι αναμνήσεις από ύψη κι από φωλιές πουλιών
να κάθονται τριγύρω και να πίνουν
όλοι εκείνοι που αγάπησα πολύ και μ’ αγαπήσαν
και να ξεχνώ στο τσούγκρισμα των ποτηριών
στων εναγκαλισμών την θέρμη
και στις ευχές που χύνονται από χείλη αγαπημένα,
πόσο μου έχουν λείψει οι άνθρωπο

Υπέροχο το σπίτι σου Χρήστο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Μαυρομαντηλού
26-06-2012 @ 17:07
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο