| |
……..
Έμαθα να έχω
Τον πόνο μου αδερφό
τις δύσκολες στιγμές μου
με ένα δάκρυ να μετρώ
να προσπαθώ να ξεχάσω
τις πληγές να προσπερνώ
με ένα χαμόγελο
για συντροφιά μου
έχω μάθει να φορώ..
μικρό στιλέτο
στην φλέβα μου καρφώνεται
για να λυτρώσει
τη σιγή μου να τελειώσει
μια φωνή θε να υψώσει
και να παγώσει
κάθε τι που με στιγματίσει
στο δώρο που λέγεται ζωή…
μα σαν φεγγάρι η αυγή μου
θα ροδίσει
πριν η πληγή να κοκκινίσει
θα ανθήσει
κι έναν έρωτα μικρό θα καρτερήσει
με ολόγιομο το άστρο
θα πενθήσει
τις ένδοξες μέρες θα επιθυμήσει
κι ας τολμήσει
να μιλήσει
για του κόσμου το γλυκό μαρτύριο…
με πόνο
που στις στάχτες σου κρύβεται
αποχωρώ
από την λαίλαπα των ονείρων
μόνο το γκρίζο έχει μείνει
να συνδέει το τέλειο
με την ασχήμια…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
