Βάλανε τα κουρέλια τους
πανιά σε μια γαλέρα
κωπηλατούνε σιωπηρά
σε μελανά σκοτάδια
αναμασάν ανόρεχτα
μικρά απολειφάδια
και έχουν αχτένιστα μαλλιά
που ζένχνουνε χολέρα
Κι απάνω τους τα όρνια
να τρίζουν τα φτερά τους
έρχονται απ’ την κόλαση
χλωμοί απεσταλμένοι
η μοίρα στην παλάμη τους
σε μια γραμμή απλωμένη:
‘’για κάθε μια πικρή ζωή
κερνάμε δυο θανάτους’’
-Κύριε Τσέλκουντσικ πιστεύετε πως η αστάθεια του χεριού δίνει νόημα στη γραφή;
-Μάλιστα κύριε διευθυντά… η αστάθεια …[/color][/font]
