| |
[align=center]Κάποτε μου είχες πει,
τους φίλους μου όλο χάνω,
αυτούς που αγαπώ,
δεν ξέρω τι να κάνω.
Νομίζω φταίω εγώ,
τους διώχνω μακριά μου,
και σου 'χα πει:
ηρέμησε καρδιά μου...
Κάποτε μου είχες πει,
αχ νιώθω τόσο μόνη,
την πόλη μου μισώ,
γιατί με ξενερώνει.
Τίποτα δε βρίσκω,
που να ΄χει ενδιαφέρον,
και σου 'χα πει:
δεν είσαι για εκεί...
Τους φίλους σου που τότε κρίναμε,
τώρα άρχισες να μοιάζεις,
χάνεσαι δεν έχω νέα σου,
και ξαφνικά αλλάζεις...
Πίστευα πως μ' εμπιστεύεσαι,
κι ανοίγεσαι σε μένα,
τώρα έρχομαι στη θέση σου,
μα με εχθρό εσένα!
Κάποτε μου είχες πει,
οι φίλοι δεν με νιώθουν,
και όσα θέλω εγώ,
αυτοί μακριά τα διώχνουν.
Μ' άφησαν ξανά,
πριν να τους μιλήσω,
και σου 'χα πει,
ποτέ δεν θα σ' αφήσω...
Κάποτε μου είχες πει,
βαρέθηκα τα ίδια,
όλα πια μου φαίνονται,
σαν άχρηστα σκουπίδια.
Θέλω να ξεφύγω,
απ' όσα με κουράζουν,
και σου 'χα πει,
να φύγουμε μαζί...[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 21/01/2011
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
