| |
Με πέταξαν στη γειτονιά
που κάνουν βόλτα τα λιοντάρια
μα γω ονειρευόμουνα λιβάδια
και αντίκρισα μπροστά μου μια «νεράιδα»
να μου κάνει… χάδια!
Απ’ αυτά που δίνουν
χρώμα στα σκοτάδια
που διώχνουν τον πόνο μακριά
και ημερεύουν τα θεριά.
Τα μάτια της βγάζαν φωτιές
και δάμαζαν… τις πιο άγριες καρδιές!
Και γω που ήμουν μοναχός
πήρα από το δικό της φως.
Στηρίχτηκα στα πόδια μου ξανά
βρήκα μια ζεστή «αγκαλιά»
απ’ αυτές που μετατρέπουν τους ανθρώπους
σε βλαστάρια… τρυφερά.
Μου στέρησαν την ελπίδα
δεν είχα προορισμό
τριγυρνούσα σε μια… ζούγκλα
και μου σπείρανε τον πανικό.
Τώρα είσαι απέναντι μου
και μου ζητάς να υποκλιθώ
περαιώνω… τα αισθήματα μου
ξεκλειδώνω την καρδιά μου
κάνω ότι μπορώ για να σε υποδεχτώ.
Τρόικα δεν σε φοβάμαι
έχω πάει… στο στρατό
όσο «γλυκιά» και αν είσαι
δεν θα πιω από το δικό σου το πότο
γίνεσαι πυξίδα που με ρίχνει στο κενό
θα πονέσω, μα δεν θα σε κάνω αφεντικό
και με πάθος θα φωνάξω… φύγε από δω!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
