| |
| | Εξυγίανση ψυχής |  | | |
Ανεβαίνω κατάκοπη το δύσβατο μονοπάτι.
Κουβαλάω το πτώμα της ψυχής μου,
θρηνώντας τριάντα χρόνια ζωής χαμένα.
Χρόνια αφημένα
στο πουθενά και στο τίποτα.
Εγκλωβισμένα στο «μη» και στο «πρέπει»
Όχι, δέν παραπονιέμαι,
η ζωή δεν μου στέρησε την ύλη,
τη γαλήνη μου στέρησε.
Τον πόνο,
μου τον έδινε απλόχερα
κι εγώ την ευχαριστούσα πάντα,
και πάντα αυτό θα κάνω,
γιατί πιά δεν έχω ψυχή.
Την εξαϋλωσε ο πόνος,
τη διαμέλισε η ύλη,
την παρέσυρε η αγάπη,
στα επικίνδυνα κρεσέντο της
και την έπνιξε σε βαθιά νερά.
Το σώμα έγινε χώμα
και το «είναι» στάχτη.
Γερνάμε στο περιθώριο
αλλοτριωμένοι και μόνοι,
κι ο δρόμος τελειώνει κάπου.
Τα φώτα της ράμπας σβήνουν,
η αυλαία πέφτει
ήταν μεγάλη η ανηφόρα
στην «Ιθάκη» δεν φθάσαμε ποτέ.
Το πλοίο τσακιστηκε, το νήμα κόπηκε
κι εμείς απλά πεθάναμε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αν η ψυχή δεν έχει γνωρίσει την αλήθεια, δεν μπορεί ν' αποκτήσει τη μορφή του ανθρώπου... ΠΛΑΤΩΝ | | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
23-01-2011 @ 15:39 | ..........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: Δυνατό | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
23-01-2011 @ 15:54 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | stixoplektis
23-01-2011 @ 16:09 | Κι ο δρόμος τελειώνει κάπου.
Τα φώτα της ράμπας σβήνουν.
Η αυλαία πέφτει, μα στην «Ιθάκη»,
δεν φθάσαμαι ποτέ.
Το πλοίο τσακιστηκε, το νήμα κόπηκε
κι εμείς απλά πεθάναμε...
Γεμάτο Αλλήθειες και ειναι τόσο πικρό όσο και ωραίο !!!! | | aridaios
23-01-2011 @ 17:21 | Μαριλενα
Νασαι καλα κοπελα μου
...κι εμεις απλα πεθαναμε...
::kiss.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | monajia
23-01-2011 @ 22:45 | ΩΡΑΙΟ ΜΕ ΑΡΚΕΤΗ ΔΟΣΗ ΠΙΚΡΑΣ................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | φλοισβος
28-01-2011 @ 12:05 | Τι ομορφιά είναι αυτή!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
