Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: εγκατάλειψη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269401 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 εγκατάλειψη
 
είναι στιγμές που με τη νύχτα γίνομαι ένα
με το σκοτάδι που είναι γύρω μου κι εντός μου
που πάνω απ’ όλους με τρομάζει ο εαυτός μου
και σκιάζομαι απ’ τους ίσκιους πιότερο… εμένα

μου κάνει νεύμα ο ουρανός με τα’ αστεράκια
μου γνέφει η θάλασσα να την ακολουθήσω
μου λέει ο αέρας: έλα, εγώ θα σε φυσήξω
μα εγώ ήμουν άτολμος από τα γεννοφάσκια

και μένω εδώ, πάντα στο εδώ, τι περιμένω;
πυξίδες χάρτες όλα τα χω χαρισμένα
τα αισθήματά μου στη φορμόλη βυθισμένα
κι ένα μυαλό που σκέφτεται σαν να ναι ξένο

μου δίνει σήμα η αυγή που ξημερώνει
τα’ ολόπρωτό της φως στ’ αυτιά μου ψυθιρίζει
«το σώμα σου βαριά εγκατάλειψη μυρίζει
σαν σπίτι δίχως παραθύρια και μπαλκόνι

κι είναι η μοίρα λένε όσων μένουν μόνοι
ξένοι να είναι μες στον ίδιο τον εαυτό τους
να νιώθουν πριν καλά – καλά το θάνατο τους
ταριχευμένοι μέσα σε λινό σεντόνι»

σαν νεοσσός που ασφυκτιά κάτω απ’ το τσόφλι
σαν σώμα ξέπνοο απ’ το νερό παρασυρμένο
θέλω ένα άνθρωπο να ρθει , άνθρωπο ξένο
αρκεί να δρασκελίσει κάποιος το κατώφλι



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
ALIROS
25-01-2011 @ 23:50
και μένω εδώ, πάντα στο εδώ, τι περιμένω;
πυξίδες χάρτες όλα τα χω χαρισμένα
τα αισθήματά μου στη φορμόλη βυθισμένα
κι ένα μυαλό που σκέφτεται σαν να ναι ξένο ::love.:: ::love.:: καλημερα
monajia
26-01-2011 @ 00:22
μου δίνει σήμα η αυγή που ξημερώνει
τα’ ολόπρωτό της φως στ’ αυτιά μου ψυθιρίζει
«το σώμα βαριά εγκατάλειψη μυρίζει
σαν σπίτι δίχως παραθύρια και μπαλκόνι

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
mpoykhs
26-01-2011 @ 00:59

και μένω εδώ, πάντα στο εδώ, τι περιμένω;
πυξίδες χάρτες όλα τα χω χαρισμένα
τα αισθήματά μου στη φορμόλη βυθισμένα
κι ένα μυαλό που σκέφτεται σαν να ναι ξένο
::up.:: ::up.:: ::up.::
Γιάννης Ποταμιάνος
26-01-2011 @ 01:43
κι είναι η μοίρα λένε όσων μένουν μόνοι
ξένοι να είναι μες στον ίδιο τον εαυτό τους
να νιώθουν πριν καλά – καλά το θάνατο τους
ταριχευμένοι μέσα σε λινό σεντόνι»

Όμορφο και δυνατό!!!!!
Καλημέρα Χρήστο
::yes.:: ::yes.::
χρήστος
26-01-2011 @ 01:47
καλημέρα σε όλους τους φίλους και ευχαριστώ θερμά
αντικλείδι
26-01-2011 @ 01:58
"κι είναι η μοίρα λένε όσων μένουν μόνοι
ξένοι να είναι μες στον ίδιο τον εαυτό τους
να νιώθουν πριν καλά – καλά το θάνατο τους
ταριχευμένοι μέσα σε λινό σεντόνι»

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! πολύ αληθινό !!! να είσαι καλά !!!
stigmi
26-01-2011 @ 02:48
Εξαίσιο Χρήστο!!!
Pavlos Melas
26-01-2011 @ 04:02
μου δίνει σήμα η αυγή που ξημερώνει
τα’ ολόπρωτό της φως στ’ αυτιά μου ψυθιρίζει
«το σώμα σου βαριά εγκατάλειψη μυρίζει
σαν σπίτι δίχως παραθύρια και μπαλκόνι

Πολύ ωραίο Χρήστο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!καλή σου μέρα
στίχος
26-01-2011 @ 09:22
και μένω εδώ, πάντα στο εδώ, τι περιμένω;
πυξίδες χάρτες όλα τα χω χαρισμένα
τα αισθήματά μου στη φορμόλη βυθισμένα
κι ένα μυαλό που σκέφτεται σαν να ναι ξένο

κι είναι η μοίρα λένε όσων μένουν μόνοι
ξένοι να είναι μες στον ίδιο τον εαυτό τους
να νιώθουν πριν καλά – καλά το θάνατο τους
ταριχευμένοι μέσα σε λινό σεντόνι»

σαν νεοσσός που ασφυκτιά κάτω απ’ το τσόφλι
σαν σώμα ξέπνοο απ’ το νερό παρασυρμένο
θέλω ένα άνθρωπο να ρθει , άνθρωπο ξένο
αρκεί να δρασκελίσει κάποιος το κατώφλι

.......................!!!!!!!!!!!!!!!!
Αταξίδευτος
26-01-2011 @ 09:52
Δυνατό

Καλησπέρα Χρήστο

::up.:: ::up.:: ::up.::
barboutsala
26-01-2011 @ 10:08
σου μιλάει ο ουρανός, σου μιλάει η αυγή, τι άλλο θες, να σου πει κι ο παπάς στ' αυτί για να μην γκρινιάζεις;

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο