| |
επεισ 16
"Παρακαλώ Κύριοι ,μπορώ να τύχω της προσοχής σας?".
Νεκρική σιγή έπεσε στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης,όπου πολλοί Πρυτάνεις και καθηγητές από όλες σχεδόν τις Πανεπιστημιακές Σχολές της Ευρώπης είχαν συγκεντρωθεί, για να παρακολουθήσουν το πιο σημαντικό επιστημονικό πείραμα που είχε γίνει ποτέ μέχρι τότε στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Την ύπνωση ενός επίλεκτου μέλους τους, που εθελοντικά δέχθηκε να "ταξιδέψει" στο μέλλον,για την αναζήτηση της γνώσης.
Το πείραμα διηύθυνε ο Πρύτανης της βιολογίας δόκτωρ Χάινριχ Ζέπελιν.
"Απ όσα ακούσατε έως τώρα από τα χείλη του λέκτορα στη φυσική Αμαντέους Ζιρόφσκυ,θα συμπεράνατε ασφαλώς πως ο αγαπητός μας συνάδελφος και εθελοντής στο πείραμα, μάλλον στο μονοπάτι της αναζήτησης του φανταστικού πορεύθηκε, παρά στις ατραπούς της γνώσης".
Γέλια ξεσπάσανε στο ακροατήριο,ακόμα και χειρονομίες απαξιωτικές.
ο Υπνωτιστής,μπροστά σ αυτο τον ορυμαγδό και για να μη κινδυνεψει η αφύπνηση του υποκειμένου,παρακάλεσε για απόλυτη ησυχία,ωστε να το επαναφέρει με ασφάλεια στην πραγματικότητα.
Η επιθυμία του εκτελέστηκε και εκείνος ξεκίνησε τη διαδικασία της επαναφοράς.
Όμως παρά τις επιτακτικές του εντολές ,το υποκείμενο όχι μόνο δεν ανταποκρινόταν ,αλλά άρχισε να μιλά ακατάπαυστα,λές και είχε κάποιον υποβολέα μέσα του.
"Θέλω να πετάξω,θέλω να μη γυρίσω πίσω,θέλω να ζήσω αιώνια εκεί πάνω"φώναζε μουγκρίζοντας,μην υπακούοντας στις εντολες του υπνωτιστή.
Ξαφνικά ένα δυνατό γάβγισμα έξω απ την κλειστή πόρτα του αμφιθέατρου,έδωσε την ιδέα στον υπνωτιστή.
"Αφήστε το σκυλί του να μπει μέσα,ίσως τον αφυπνίσει΄",ψέλλισε παρακλητικά απευθυνόμενος στον Πρύτανη.Εκείνος δεν έφερε αντίρρηση και εδωσε την εντολή να δοκιμαστεί η πρόταση του.
Τότε η μεγάλη δρύινη πόρτα άνοιξε και ο πιστός σύντροφος του αναζητητή, όρμησε γαυγίζοντας χαρούμενα προς το κρεβάτι που ήταν ξαπλωμένο το αφεντικό του.
Άρχισε να του γλύφει το πρόσωπο και να τον καλεί με τα γαυγίσματα του να ξυπνήσει.
Αυτό ήταν!
Τα μάτια του υπνωτισμένου άνοιξαν και στη συνέχεια στράφηκαν προς τον πιστό του σύντροφο, που έκανε σαν τρελός απ τη χαρά του.
"Ερμή,είναι η ώρα να σε βγάλω βόλτα", είπε και σιγά σιγά ανακάθισε στο κρεβάτι, αναζητώντας στη συνέχεια την άκρη απ το λουρί του.
Κατόπιν, μη δίνοντας την παραμικρή σημασία στους ακροατές του αμφιθέατρου που παρακολουθούσαν έκπληκτοι τα δρώμενα, κατευθύνθηκε υποβασταζόμενος από τον υπνωτιστή προς την έξοδο.
Ο καθαρός αγέρας γέμισε τα πνεμόνια του και σιγά ,σιγά ,άρχισε να συνέρχεται,ενώ πίσω του οι οργισμένες κραυγές των Πανεπιστημιακών τον καλούσαν να επιστρέψει στην αίθουσα.
" Παραμυθατζή γύρνα πίσω!"
Εξω οι δρόμοι έσφυζαν από ζωή και οι άμαξες με τα μεγαλόσωμα πολωνέζικα άλογα φορτωμένες με μεγάλες μεταλλικές καρδάρες γιομάτες γάλα , αλλά και κεφάλια τυριά ,κατευθύνονταν προς την αγορά της πόλης.
Κύριοι με ημίψηλα , αγκαζέ με καλοντυμένες κυρίες και μπροστά τους ένα τσούρμο παιδιά ντυμένα ναυτάκια, απολάμβαναν τα γλειφιτζούρια τους.
Πολλοί τον αναγνώρισαν και βγάζοντας το καπέλο τους τον χαιρέτησαν.
"καλημέρα σας κύριε λέκτορα".
Εκείνος όμως βυθισμένος στις σκέψεις του, δεν τους ανταπέδιδε το χαιρετισμό ,παρα μόνο συνέχισε να περπατά βιαστικά προς τον αγαπημένο του προορισμό ,την λεωφόρο Κλαραστράσσε.
Ηθελε πάνω απ όλα να νιφτεί και να κάνει ένα ζεστό μπάνιο.Ο πιστός του σύντροφος πάντα προπορευόμενος του άνοιγε το δρόμο ,λες και ήθελε να φτάσουν όσο το δυνατό πιο σύντομα στο κοινό τους κατάλυμα,την σοφίτα τους.
Κοίταξε βιαστικά το ρολόι του και ανατρίχιασε ,καθώς διαπίστωσε πως είχε περάσει μόνο μια ώρα σ εκείνο το ατέλειωτο ταξίδι ,που τον είχε για τα καλά πονοκεφαλιάσει.
" Επιτέλους φτάσαμε " ψέλλισε ανακουφισμένος και έσπευσε να ξεκλειδώσει την πόρτα που οδηγούσε στην στριφτή ξύλινη σκάλα που κατέληγε στον παράδεισο τους.
ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
