Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μακριά από τα φώτα των ανθρώπων
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μακριά από τα φώτα των ανθρώπων
 
Μακριά από τα φώτα των ανθρώπων,
Και εμείς θα σβήσουμε μια νύχτα, οριστικά.
Θα σταματήσει η καρδιά μας να χτυπά,
Εν μέσω σπαραγμών και ουράνιων κρότων.

Θα είναι -φαντάσου- το τσιμέντο παγερό,
Και όπως θα γείρουμε σαν χρόνια κουρασμένοι,
Δε θα έχει τίποτα η ψυχή να περιμένει,
Ούτε τον διάβολο, ούτε και τον Θεό.

Απλώς τα μάτια θα λυγίσουν σαστισμένα,
Απ' τα παράξενα σενάρια της ζωής.
Γίναμε κάποιοι που δεν έμαθε κανείς,
Και ύστερα σε έχασα και έχασα και εμένα.

Θα προσπερνάνε οι διαβάτες τρομαγμένοι,
Και αλλού θα στρέφουνε το βλέμμα, βιαστικά.
Θα μας κοιτούν οι επιβάτες στ' αστικά,
Και στη κουβέντα θα γυρνούν που τους προσμένει.

Στο πλάι μας θα έρθουν να σταθούν,
-Σαν δακρυσμένοι- οι σκύλοι της πλατείας.
Να συμβολίζουν τα όνειρα -μιας εφηβείας-,
Μιας αλητείας που οι πολίτες λοιδορούν.

Κάποια στιγμή θα ενοχληθούν οι στυλοβάτες,
Της καθωσπρέπει κοινωνίας όλο ευθύνες,
Και θα ακουστούνε ουρλιαχτά από σειρήνες,
Πριν μας μαζέψουνε του δήμου οι εργάτες.

Και ύστερα η νύχτα θα αναλάβει για να σβήσει,
Όσο απ' το αίμα στο τσιμέντο έχει απομείνει.
Με μια βροχή την ύπαρξή μας θα ξεπλύνει,
Και για εμάς μόνο η σελήνη θα δακρύσει.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Θάνο, αυτή η απώλεια ποτέ δεν θα γίνει συνήθειά μας...3/9/2016
 
στίχος
31-01-2011 @ 12:37
Γίναμε κάποιοι που δεν έμαθε κανείς,
Και ύστερα σε έχασα και έχασα και εμένα.

.....................!!!!!!!!!!!!!!!
dante537
31-01-2011 @ 14:12
τα φώτα ίσως είναι κίνδυνος ::yes.::
Αλντεμπαράν
31-01-2011 @ 14:18
μην το σβυσεις αυτο
monajia
31-01-2011 @ 14:26
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ................................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
... άρα υπάρχω
31-01-2011 @ 14:40
....Ούτε τον διάβολο, ούτε και τον Θεό...
...ούτε η Σελήνη θα δακρύσει...

Πολύ ωραίο Αλέξανδρε..!!

Ηypocrisy
31-01-2011 @ 14:49
Κάποια στιγμή, θα ενοχληθούν οι στυλοβάτες,
Της καθωσπρέπει κοινωνίας όλο ευθύνες,
Και θα ακουστούνε ουρλιαχτά από σειρήνες,
Πριν μας μαζέψουνε, του δήμου οι εργάτες.

καλα ολο ειναι........
Christa E.
31-01-2011 @ 21:04
Απλώς τα μάτια θα λυγίσουν σαστισμένα,
Απ' τα παράξενα σενάρια της ζωής.
Γίναμε κάποιοι που δεν έμαθε κανείς,
Και ύστερα σε έχασα και έχασα και εμένα.

Και ύστερα η νύχτα θα αναλάβει για να σβήσει,
Όσο απ' το αίμα στο τσιμέντο έχει απομείνει.
Με μια βροχή την ύπαρξή μας θα ξεπλύνει,
Και για εμάς, μόνο η σελήνη θα δακρύσει.
Οκ!!!!!!!!!!!! Εκπληκτικό όπως πάντα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::love.:: Θα ξημερώσει μια όμορφη μέρα...πού θα πάει...::1481.::
Σιδερά Αθηνά
09-06-2011 @ 13:38
"O σπαραγμός μου,
μοιάζει θάλασσας βουή
σ' ανήλια βάθη.

Πληγή στο στήθος..
δε γιατρεύεται ποτέ
Πώς να τη γιάνω;

Φως μου που φεύγεις,
πόσα ξοπίσω σέρνεις.
Πόσα μου παίρνεις..

Φωτογραφίες
πώς θα γίνει ένα χαρτί
να σ' ανασταίνει;

Πόσες οι ώρες
οι χαμένες στη σιωπή
μιας ουτοπίας.

Ψυχή μου ΕΣΥ!!
Ασίγαστη γυρεύτρα!
Ανεμοπιάστρα!"

Τούλα Σουβαλιώτη- Μπούτου
φλοισβος
13-06-2011 @ 05:43
Εκπληκτικό!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο