| |
Απο μικρό παιδί
έχω μάθει να κοιτάζω,
σε ότι κιάν ακουω
άχνα να μην βγάζω.
Στην γυτονιά οταν περνούσα
με φώναζαν αλίτη,
γιατί δεν διάβαζα σχολείο
και επιδή είχα σκουλαρίκι.
Μαζί με την παρέα
είχα γίνει σημορία
κι ένα βράδι μες το τμήμα
με είχε πιάσει η αστηνομία
Δεν ζούσα εγω σε πόλη
ζούσα σε χωριό
και έφευγα τα βράδια
κρυφά αμάξι να οδυγό
Μα πρίν καλα προλάβο
σπίτι να γυρίσω
χτυπάει το τηλεφωνω
να τρέξω να βοηθείσω
Και εσύ είχες τρακάρει λίγη ώρα ποιο πρίν με το μιχανάκι..
Θυμάμε μια ώρα πρίν
που πιναμε καφε μαζί
αυτη η εικόνα εχει μίνει
και στο μυαλό μου ακόμα ζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
