| |
τα ματια σου στο δρομο
και ασπρο χιονι
οι λεξεις σου φυγη σε ενα σεντονι
σε θεατρο σκιων
μου λες σου αρεσω
μα ξερω εισαι ψεμα δεν θα αντεξω
μη με ρωτας οι μασκες εχουν ραγισει
μην το κοιτας το ονειρο εχει σβησει
τα πρσωπεια δεν κρατω στο χερι να αλλαξω
βαρεθηκα το κουκλοθεατρο
το δρομο μου θα αλλαξω
τωρα το χρωμα των ονειρων γκριζων
το χερι σου παγωνει στο τιμονι
μου λες ειμαστε ανταξιοι
μα εγω δεν νοιαζομαι για λεξεις
θελω να φυγω μακρυα και ας μην αντεξεις
ο αμλετ απλωνει το χερι στο κρανιο
και ο οθελλος κλαιει σπαρακτικα
ποια μοιρα μας οδηγει στο δρομο
ποια λογια μας σηκωνουν ψηλα
μην το ρωτας
δεν αλλαζει το συμπαν
μην το κοιτας τωρα η ροτα μας διαφορετικη
και αν αυριο σηκωσει την αγχονη
θα μας περιμενει η ιδια κριση το πρωι
κοιμηθου ονειρο μικρο μου παραμυθι
δεν θα σαλεψει ουτε φτερο στη φυλακη
κανεις δεν θα σηκωσει χερι
κανενα ρουθουνι δεν θα σπασει στο κελι
γιατι δεν μας σωνει μια ελπιδα για φως στη φυλακη
και απο μπουντρουμι σε μπουντρουμι πιο υγρο
απλωνεται η φυση μας σα λερα
σε ενα πλανητο τοσο μικρο
πως φορανε πραξεις ανειπωτες στο φως
τανταλου μαρτυριο και σισιφου αγωνια
θα σαλεψω λιγο πριν τα ορνεα σπαραξουν
σαν προμηθεας σε ενα βραχο να θρηνω οτι οι αλλοι θα πεταξουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
