| |
Της κιθάρας μου σπάσαν τα τάστα
κι όπως το ‘πε παλιά το μαντείο:
«Των ανώνυμων, κάποτε η κάστα,
θα ‘ναι αιτία να πεις το Αντίο…»
Κι αν το δάκρυ της λύπης μου χύνω
πλούτη μου ήταν τα σχόλια αβέρτα…
για κανέναν, αιχμές δεν αφήνω,
δεν θα βάλω αγνώμονα μπέρτα…
Στης μονάχιας μου θα ‘μαι την κλίνη
θα ‘χω πίκρες το ξέρω τα βράδια,
ένας κύκλος, μοιραία όταν κλείνει,
φέρνει πόνο, κι αφήνει σημάδια…
Κι ας μου λεν: «Τα παράπονα άστα,
κάθε μύθος, θα έχει ένα λύκο»…….
των ανώνυμων, ξέρω η κάστα,
στις επάλξεις θα είναι, κι απίκο….
Δεν το αντέχω της νύχτας το χάλι
η φυγή , θα μου σβήσει μεράκια,
στιχοφίλοι μου , αν σμίξουμε πάλι,
θα τα πούμε ξανά με …στιχάκια…..
12.02.2011
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
