| |
Ήτανε γύρω στα σαράντα
μαύρα βαμμένα τα μαλλιά
το μυστικό κρατούσε πάντα
μεσ' στην ΄΄αθώα΄΄ του αγκαλιά
Στον κόσμο σπάνια μιλούσε
κι όλοι είχαν κάτι να του πουν
το γέλιο τους τον ενοχλούσε
μα οι όρκοι να τον κυνηγούν
Τη μέρα δεν κυκλοφορούσε
κρατούσε μια λευκή σιωπή
κρυφά τη νύχτα οπλοφορούσε
αναρχικός, νεοναζί
Ντυμένος άγγελος τη μέρα
το μούτρο του σ' όλους γνωστό
στα μαύρα η άτυχη μητέρα
τα χρέη φτάσαν' στο λαιμό...
...Δεν είναι η αγκαλιά της
Δεν είναι τα φιλιά της
Δεν παν' οι όρκοι στο βυθό
Δεν είναι πια κοντά της
Περίσσια η ανθρωπιά της
Και ούτε ένα ευχαριστώ...
Έφηβος γύρω στα πενήντα
μα κάποιος δεν υπάρχει πια
Μ' ένα παράπονο στα μάτια
πήγε στον ουρανό ψηλά
Κλαίει, σπαράζει και χτυπιέται
<<γιατί σε μένα να συμβεί;>>
βαριά κληρονομιά τα χρέη
δεν το γλιτώνει το κελί
Τώρα κανείς δεν το φοβάται
μπροστά του τον περιγελούν
κι ότι είχαν δώσει για καλό τους
με τόκο πίσω το ζητούν
Δεν ξέρει πια τι άλλο να κάνει
κοιτάει στον ουρανό ψηλά
τ' όπλο του βγάζει και μια σφαίρα
τον πάει στη μάνα του κοντά...
...Δεν ήταν η αγκαλιά της
Δεν ήταν τα φιλιά της
Μα οι όρκοι πήγαν στο βυθό
Έχασε τα προικιά της
Μα πάλι είναι κοντά της
Δυστυχισμένοι και δυο...
...Δεν ήταν η αγκαλιά της
Δεν ήταν τα φιλιά της
Μα ένα συνήθειο κακό
Έχασε τα προικιά της
Μα πάλι είναι κοντά της
Χαθήκανε στον ουρανό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
