stixoi.info: Είναι αυτό που λέμε.. Κεραυνοβόλος Έρωτας

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Είναι αυτό που λέμε.. Κεραυνοβόλος Έρωτας

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130517 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Είναι αυτό που λέμε.. Κεραυνοβόλος Έρωτας

Το στρατόπεδο βρισκόταν κοντά στα ΚΤΕΛ - ευτυχώς..!
Πήγαν στην Πύλη κι αφού ζήτησαν να δουν τον Θοδωρή, ένας ευγενικότατος φαντάρος τις οδήγησε στο χώρο του επισκεπτηρίου και τις διαβεβαίωσε πως θα τον καλούσε αμέσως. Ο χώρος ήταν υπαίθριος, με τοποθετημένα τραπεζάκια, καρέκλες και παγκάκια κάτω από διάσπαρτα δεντράκια. Κάθισαν σ' ένα ελεύθρο τραπέζι, το οποίο όμως είχε μόνο δύο καρέκλες. Ύστερα από λίγα λεπτά εμφανίστηκε ο Θοδωρής. Η Σύλβια έτρεξε κ έπεσε στην ανοιχτή αγκαλιά του κι εκείνος την έσφιξε και την τρέλανε στα φιλιά. Σαν να θυμήθηκαν την παρουσία της πλησίασαν ξανά στο τραπέζι και αγκάλιασε και φίλησε και την κολλητή του.
Η Μελπομένη είχε εντοπίσει από ώρα μία άδεια καρέκλα δίπλα από ένα φαντάρο και πήγε να την δανειστεί. Ο νεαρός καθόταν με μία μεσήλικη γυναίκα. Υπέθεσε πως ήταν η μητέρα του.

- Συγγνώμη, μήπως θα μπορούσα να δανειστώ την καρέκλα σας ή την χρειάζεστε?

Εκείνος γύρισε και την κοίταξε.
Τα γκριζογάλανα μάτια του καρφώθηκαν στα δικά της. Κανένας δεν αποτράβηξε το βλέμμα του. Η στιγμή φάνταζε ατελείωτη, μια στιγμή μαγείας.. που διέλυσε η μητέρα του.

- Φυσικά κούκλα μου, πάρ'την.

Δεν ήθελε να σταματήσει να κοιτά αυτά τα υπέροχα μάτια που την μαγνήτιζαν αλλά θα ήταν αγενές να την αγνοήσει. Την ευχαρίστησε και της χαμογέλασε. Του έριξε μια φευγαλέα ματιά και αντίκρυσε το πιο όμορφο χαμόγελο που είχε δει ποτέ της. Τα χείλη του σαρκώδη και καλλίγραμμα και η οδοντοστοιχία του τέλεια!
Επέστρεψε στο τραπέζι της λάμποντας σαν τον ήλιο εκείνου του πρωινού.
Η Σύλβια και ο Θοδωρής είχαν αρχίσει να φλυαρούν αλλά εκείνη δεν τους άκουγε. Είχε χαθεί μέσα στην κατάμαυρη άβυσσο των μαλλιών του. Η λευκή μακό φανέλα του τόνιζε τα γραμμωμένα και μυώδη μπράτσα του.
Ξάφνου η μητέρα του σηκώθηκε. Το ίδιο κι αυτός. Ταυτόχρονα η Σύλβια την σκούντησε ελαφρά. Ήταν έτοιμη να του μιλήσει. Την κοίταξε δίνοντάς της θάρρος να ξεκινήσει.

- Θοδωρή, όπως σου είχα αναφέρει, είχα κατέβει Πάτρα ένα διάστημα..

Μια μπάσα και γλυκιά αντρική φωνή την διέκοψε.
- Τι έγινε Θοδωρή? Δύο πανέμορφες κυρίες για τον εαυτό σου?
Η Μελπομένη σάστισε. Ήταν εκείνος. Πάνω της κόλλησαν ξανά τα γκριζογάλανά του μάτια...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Πεζά

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

..ανήκω σε μένα και στα ΌΝΕΙΡΆ ΜΟΥ.. :)

aridaios 19-02-2011 @ 05:09	::whist.:: ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ::yes.:: ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ::wink.:: ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ ΑΜΑΝ
αντικλείδι 19-02-2011 @ 05:23	Στη ζωή, είναι μετρημένες οι φορές που μπορεί να συμβεί !!!!!!!! Κι αν δεν αδράξεις την ευκαιρία, έφυγε, μάλλον την έχασες ... ::no.::
ΚΥΠΡΟΚΗΡΥΞ 19-02-2011 @ 05:33	::lost.:: ::up.:: ΑΡΕΣΕΝ ΜΟΥ...
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 19-02-2011 @ 10:21	::theos.:: ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο