| |
Η Σύλβια ήταν πολύ νευρική κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Τη μά την απασχολούσε το πως θα ξεκινήσει..τι θα του πει...και την άλλη βασανιζόταν μαντεύντας την αντίδρασή του...
Η Μελπομένη σιωπηλή, έγνεφε μμόνο και την άφηνε να μιλά μόνη της. Δεν ήταν ότι δεν την πρόσεχε αλλά... Τι να της έλεγε;; Μέχρι που η Σύλβια εκνευρίστηκε με την στάση της.
- Πές κάτι επιτέλους!
-Τι φωνάζεις κορίτσι μου;; Ο διπλανός θέλει να κοιμηθεί..
- Δεν φωνάζω, αλλά μην αδιαφορείς! Έχω φοβερό άγχος...
- Άγχος; Δεν πας για εξετάσεις.. Ηρέμισε!
- Αυτό είναι χειρότερο κι από εξετάσεις Μένια!!!
- Άκου Σύλβια..Ξέρω πως είναι δύσκολο όλο αυτό. Αλλά όσο το οργανώνεις τόσο το χειρότερο. Στο τέλος δε θα πεις τίποτα απ' αυτά που σχεδιάζεις, να είσαι σίγουρη! Το καλύτερο είναι να ηρεμίσεις τώρα που μπορείς. Και τα λόγια θα βγουν από μόνα τους τη στιγμή που πρέπει. Μην ταλαιπωρήσαι άδικα.. Κοίτα έξω απ' το παράθυρο.., η φύση είναι μαγευτική! Απόλαυσε το θέαμα και θα δεις ότι θα γαληνέψεις...
Η Σύλβια δεν απάντησε. Δε χρειαζόταν. Συμμορφώθηκε στις συμβουλές της Μελπομένης. Ξάπλωσε στην αγκαλιά της φίλης της και παρατήρησε το τοπίο. Η περιοχή ήταν δασώδης. Ψηλές λεύκες καλλώπιζαν τον δρόμο και μερικά πεύκα, γέρικα. Ήταν τόσο όμορφα.
Η Μελπομένη της χάιδευε απαλά τα μαλλιά. Πάντοτε την νανούριζε αυτό.. Μέσα σε λίγα λεπτά είχε αποκοιμηθεί με μια τρυφερή γαλήνη απλωμένη στο πρόσωπό της.
Χαμογέλασε και συνέχισε να παρατηρεί τον ουρανό, τον καθαρό κ γαλανό ουρανό της...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
