monajia
26-02-2011 @ 03:42 |
Έκλεισα την πόρτα στο χαμόγελο
Θλιμμένος για την απουσία
Είχα ματώσει για μια ακόμη φορά
Η περιπέτεια μοναδική εμπειρία
Πως σβήνεται όμως η θύμηση;
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
26-02-2011 @ 03:57 | Πως σβήνεται όμως η θύμηση; ::theos.:: | |
Mafioza
26-02-2011 @ 04:01 | ::up.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
26-02-2011 @ 04:28 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
στίχος
26-02-2011 @ 09:40 |
Έσυρα τα σπαράγματά μου στην πορεία
Αμόλυντος εξαιτίας της ειλικρίνειας
Είχα οδηγηθεί στο αδιέξοδο
Οι προειδοποιήσεις είχαν δοθεί
Πως ακούει όμως η καρδιά;
Τα λόγια σκληρά πλήγωσαν την ουτοπία
Ασήμαντος εξερεύνησα το άδειο βλέμμα
Είχα ανοιχτεί στο μοιραίο
Τα μηνύματα ήταν σαφή
Πως γητεύεται όμως η γοητεία;
Έκλεισα την πόρτα στο χαμόγελο
Θλιμμένος για την απουσία
Είχα ματώσει για μια ακόμη φορά
Η περιπέτεια μοναδική εμπειρία
Πως σβήνεται όμως η θύμηση;
..................!!!! αγαπημένο................ | |
... άρα υπάρχω
26-02-2011 @ 15:32 | Ώτα δεν έχει η καρδιά, ούτε ο έρως μάτια
περιπέτεια μοναδική, να γεύεσαι παλάτια
και τώρα έκπτωτος -μα ορθ[όώ]ς- σπαράζεις στην πορεία
μα η διαγραφή της θύμησης είναι αυτοχειρία...
...γέμισε το δισάκι σου με θύμησες... θα σου χρειαστούν όλες για το ταξίδι...
....Τα λόγια σκληρά πλήγωσαν την ουτοπία....
περιπέτεια μοναδική εμπειρία... να σε διαβάζω Γιάννη...!! | |
aridaios
27-02-2011 @ 10:08 | ::up.:: ::up.:: ::theos.:: | |
 |
