stixoi.info: Αντάτζιο

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αντάτζιο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130562 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Αντάτζιο

Αυτή η γυναίκα που με άφησε στο τρένο
με χαιρετούσε και κρατούσε πιο σφικτά
ένα παιδί και ένα μέλλον ξεχασμένο.
Τι με κάνει να κλαίω είσαι πάλι εδώ
τι με κάνει να υποφέρω
σε χιλιάδες υπάρξεις πάντα ίδια εσύ
το μαλλί ελαφρά σηκωμένο
και η τσάντα με το γράμμα στο θεό
κι η γραφή μ’ αυτό το όμικρον σβησμένο
αυτός ο δρόμος που δε τέλειωσε ποτέ
αυτό το φως που οδηγούσε στο γραμμένο.

Κι εγώ αντάρτης δε φρονίμεψα ποτέ
είμαι απών σ’ απογραφές κι αποκομμένος
και τη γραμμή τη θέλω κάθετα στη γη
να ανεβώ απ’ το σκαλί το πυρωμένο
μ’ αυτόν τον έρωτα που μοιάζει με παιδί
γελάς μα τ' όνειρο το ήθελε κλαμένο
θα φύγω από τα βλέμματα μακριά.
Τρεις φωτιές που ξαναγράφουν τις ζωές
τρεις φορές που ξαναγράφω τα γραμμένα
τα βασίλεια τα μοιράζουν οι σιωπές
και στη μνήμη τα κρατώ φυλακισμένα.

Όλα γίνονται πάντα σε γη μακρινή
εκεί που άνισα μοιράζεται η γαλήνη
κι αν μονιάζουν οι εικόνες ζητούν αντοχή
οι μάχες της τάξαν ειρήνη
κάποτε κάποιος θα περίμενε πολύ
και στο ρολόι μου στερεύει το κουράγιο
ο λεπτοδείκτης το δοξάρι στο βιολί
και της αγάπης οι χορδές σ’ ένα Αντάτζιο.
Απ’ το ελάχιστο κρατάς το λιγοστό
την αναπόσπαστη αιτία με το άγιο
λιγάκι φταις που νοσταλγώ αυτή τη γη
κράτα το χέρι μου γνωρίζω πια τι κάνω.
Με τρεις γίγαντες παλεύω για τη γη
η ειρήνη κι η πραμάτεια μου στη λήξη
διορία που τη βάλανε οι θεοί
μα προλάβαν’ και τη βάλανε κι οι λύκοι
τώρα παλεύοντας με τους καιρούς
ξέρω το πότε θα νικήσω με τον νάνο
ό,τι χρωστώ σε μαζεμένους αριθμούς
και μαύρα πρόβατα που χάσαν’ τον τσοπάνο.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.

apelsini 02-03-2011 @ 16:40	::up.:: ::up.:: ::up.:: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΛΥΔΙΑ_Θ 02-03-2011 @ 17:46	!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
φλοισβος 02-03-2011 @ 17:51	Απλά δεν βρίσκω λόγια... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
tamperamento 03-03-2011 @ 00:42	στην κορυφή του πύργου σου θα φτάσω ολότελα να σε διαβάσω υπέροχο!!! ::theos.:: ::theos.::
Sofitsa 03-03-2011 @ 00:43	::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
monajia 03-03-2011 @ 02:13	ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ...................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Pavlos Melas 03-03-2011 @ 05:49	Με τρεις γίγαντες παλεύω για τη γη η ειρήνη κι η πραμάτεια μου στη λήξη διορία που την βάλανε οι θεοί μα προλάβαν’ και τη βάλανε κι οι λύκοι τώρα παλεύοντας με τους καιρούς ξέρω το πότε θα νικήσω με τον νάνο ό,τι χρωστώ σε μαζεμένους αριθμούς και μαύρα πρόβατα που χάσαν’ τον τσοπάνο. Εξαιρετικό Θεοδώρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!! καλό μεσημέρι
merlin17254 03-03-2011 @ 09:47	και μαύρα πρόβατα που χάσαν’ τον τσοπάνο. ............ΜΟΝΑΔΙΚΟ...Μπράβο θεοδώρα.. Τήν καλησπέρα μου
ALIROS 03-03-2011 @ 14:39	Κι εγώ αντάρτης δε φρονίμεψα ποτέ είμαι απών σ’ απογραφές κι αποκομμένος και τη γραμμή τη θέλω κάθετα στη γη να ανεβώ απ’ το σκαλί το πυρωμένο μ’ αυτόν τον έρωτα που μοιάζει με παιδί γελάς μα τ' όνειρο το ήθελε κλαμένο θα φύγω από τα βλέμματα μακριά. Τρεις φωτιές που ξαναγράφουν τις ζωές τρεις φορές που ξαναγράφω τα γραμμένα τα βασίλεια τα μοιράζουν οι σιωπές και στη μνήμη τα κρατώ φυλακισμένα. ::love.::
στίχος 03-03-2011 @ 16:22	Απ’ το ελάχιστο κρατάς το λιγοστό την αναπόσπαστη αιτία με το άγιο λιγάκι φταις που νοσταλγώ αυτή τη γη κράτα το χέρι μου γνωρίζω πια τι κάνω. Με τρεις γίγαντες παλεύω για τη γη η ειρήνη κι η πραμάτεια μου στη λήξη ό,τι χρωστώ σε μαζεμένους αριθμούς και μαύρα πρόβατα που χάσαν’ τον τσοπάνο. .......................!!!!!! ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο