Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Bisocosis populi
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130160 Τραγούδια, 269310 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Bisocosis populi
 Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του
 
Ο ποιητής ετούτος ερωτεύτηκε
κι αρχίνησε για την αγάπη του να γράφει.
Πως είναι ποιητής, όμως, δεν σκέφτηκε
και πως υπάρχουνε στον κόσμο τόσοι τάφοι.

«Νανούρισέ με, κακή φωτιά», θρηνεί και κλαίει.
«Πώς θέλω απόψε να κοιμηθώ για πάντα», λέει.
«Μ’ ακούς; Φωνάζω, κακή φωτιά». Το τζάκι καίει…
«Να την ξεχάσω και να χαθώ στ’ άγια σου ελέη»!

Το τζάκι καίει, φλόγες γλιστρούν, γλείφουν τους τοίχους,
ο ποιητής κόβει πιο γρήγορα τους στίχους:

«Χίλιοι βυθοί!
Και ποιος θα φοβηθεί;
Ξέρω, θα ’ρθεί
το βράδυ το βαθύ.
Κι εκείνη ορθή,
μπροστά μου θα σταθεί,
να μ’ αρνηθεί –
κι ο λόγος της, σπαθί»!

Με σαλεμένα λογικά κατόπι, συνεχίζει το παραλήρημά του:

«Τα δευτερόλεπτα μετρώ
για να περάσει το μετρό!
Ω, με τι ακρίβεια περνά,
στα πρώτα μας και στα στερνά!
Μες στα βαγόνια του, σωρό
γνωστά μου πρόσωπα θα βρω!
Κι εκεί, στην πρώτη τη σειρά,
κόκκινα ρούχα αυτή φορά»!

…………………………………………………………

Τη ζωή του, και τα ποιήματά του, ξέκανε,
ο ποιητής, μια μέρα κρύα, του χειμώνα.
Κάτι γυναίκες, στη φωτιά που πλέκανε,
σπάνια και πού, μιλούσανε γι’ αυτόνα.

Π.Θ.Τουμάσης


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι.
 
monajia
05-03-2011 @ 02:42
Τη ζωή του, και τα ποιήματά του, ξέκανε,
ο ποιητής, μια μέρα κρύα, του χειμώνα.
Κάτι γυναίκες, στη φωτιά που πλέκανε,
σπάνια και πού, μιλούσανε γι’ αυτόνα.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ...
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.....................
ΚΑΛΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ................
::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.::
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
05-03-2011 @ 04:28
Τη ζωή του, και τα ποιήματά του, ξέκανε,
ο ποιητής, μια μέρα κρύα, του χειμώνα.
Κάτι γυναίκες, στη φωτιά που πλέκανε,
σπάνια και πού, μιλούσανε γι’ αυτόνα.
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
05-03-2011 @ 08:40
Ωραίο!
::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο