| |
Η αναμνηση δροσερο δακρυ κυλαει...
δροσιζει τον πυρετο στο προσωπο σου...
Σαν αερικο γλιστραει στα λευκα σεντονια....
φαντασματα χιλιαδων στιγμων που
επεσαν στην μαχη....
κανεις δεν μπορει να φερει πισω μια καρδια
που λιποτακτησε....
ολα εκεινα που πεθαναν στον ηχο ενος αντιου....
Μυστικα βαθια θαμμενα
κατω απο το χωμα...
της μνημης το φωτεινο χαμογελο
εγινε μορφασμος....
ματωμενα δαχτυλα χαιδεουν την πληγη....
αγγιγμα που καιει....
μα πλεον δεν μπορει να ανακουφισει....
μονο εξαπλωνει το αιμα ζωγραφιζοντας
κοκκινα τριανταφυλλα....
τα πεταλλα τους σκορπισαν πανω στο κορμι....
ματωνουν...σαν επιδεσμοι καλυπτουν το δερμα...
φιμωνουν τους αναστεναγμους αμετρητων φιλιων...
εκεινη την αναγκη που συνεχιζει να αναζητει την λυτρωση...
η φλογα του ερωτα εσβησε αφηνοντας πισω της μια αναπηρη επιθυμια...
Οι ανασες εμειναν μισες...
να ταιριαζουν στην καρδια σου....
τα χερια κρεμονται σαν τσακισμενα κλαδια...
δεν εμεινε σωμα να αγκαλιασουν....
λες και εκει επανω κραταγες ολη τη ζωη σου...
Ενα τραγουδι μονοτονο ψιθυριζεις....
της αδειας καμαρας σκιες να συντοφευσεις....
Κρυο κανει αποψε....
μα ειναι το παραθυρο κλειστο....
Ενα ποτηρι ποτο διαλυμενο με πικρα....
ενα δειλο αγγιγμα απο μια σκια που δεν
τολμα ουτε να σου κρατησει το χερι...
τα βλεφαρα κλεινουν σφιχτα
στελνοντας προσευχες στον υπνο
να φτασει πιο γρηγορα...
να σκεπασει με το ηρεμο του πεπλο
μια καρδια που συνεχιζει να τρεμει....
εστω και για λιγο...
μεχρι να ξημερωσει....
μεχρι να φτασει αλλη μια μερα βουτηγμενη στο σκοταδι....
Aλλου κοιμαται το κορμι
κι αλλου η ψυχη ξυπναει...
γιατι ακομη κι αν πληγωθει η καρδια
δεν μπορει να μεινει μακρια απο οτι αγαπαει......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
