| |
Όσα τραγούδια και να γράψω
Κι όσα ταξίδια και να κάνω
Πάντα θα έρχομαι να κλάψω
Στην αγκαλιά σου να πεθάνω
Όσα λουλούδια κι αν μαζέψω
Κι όσα αστέρια κι αν μετρήσω
Πάντα θα θέλω να σου κλέψω
Μια σου ανάσα να μεθύσω
ΡΕΦΡΕΝ
Στα κατακόκκινα τα χείλη σου πληγή
Κι έτσι το αίμα μου τρελαίνεται μαζί σου
Στα πιο απόκρυφα γυρεύω το κορμί σου
Σαν μια ατίθαση της τρέλας μου στιγμή
Κι όταν μου δίνεις τα κλειδιά του παραδείσου
Και μου χαρίζεις χίλιες κόλασες μαζί
Τότε γεμίζει κάθε κύτταρο ζωή
Κι έτσι γκρεμίζεται ο τοίχος της αβύσσου
Όσα κι αν πέρασα διόδια
Κι όσες κι αν έχασα γιορτές
Μου περισσεύουν δυο στιγμές
Δεν με φοβίζουν τα εμπόδια
Όσα κι αν κράτησα για μένα
Κι όσα σου έδωσα κρυφά
Μοιάζουν απόλυτα εσένα
γυμνή κι εσύ σαν τη φωτιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
