Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κλειστές οι πόρτες
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269425 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κλειστές οι πόρτες
 Από τη συλλογή 1995
 
Κλειστές οι πόρτες που μεγάλωσες
Δεν σε θυμούνται πια οι φίλοι
Το χθες στα μάτια σου το πάγωσες
Αχ να 'ταν σήμερα να γίνει.

Να γίνει πάλι απομεσήμερο
Του δειλινού η άγια ώρα
Της ξενητιάς θεριό ανήμερο
Κέρμα φτηνό σε κατηφόρα.

Κλειστές οι πόρτες που σκαρφάλωνες
Τα σκαλοπάτια λερωμένα
Μέσα στα όνειρα μεγάλωνες
Αχ, να γινόμουν σαν εσένα.

Να 'μουν αέρας να κρατιόμουνα
Σε ουρανούς και σε κοιλάδες
Σ' ό,τι αγαπούσα να χανόμουνα
Σε γειτονιές και μαχαλάδες.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

www.focusfm.gr Δευτέρα με Παρασκευή 5:00-7:00 π.μ. και 19:00-21:30
 
elli
20-09-2005
Πάρα πολύ όμορφο... Το λάτρεψα...Κι αν μου επιτρέπει ο ποιητής, θα ήθελα με τα δικά μου απλά λόγια (παρόλο που δεν νιώθω ιδιαίτερα ικανή μα ούτε και ειδική) να αναλύσω τους στίχους αυτούς...Αυτό που κατάφερα να διακρίνω, μέσα από το νόημα των στίχων αυτών, είναι όλα εκείνα τα έντονα συναισθήματα που βγαίνουν από τη νοσταλγία ενός ξενιτεμένου για τη μητέρα-πατρίδα. Στη στροφή 3 παρομοιάζεις τη ξενιτιά σαν θεριό ανήμερο και είναι αυτή η ξένη χώρα που όσα καλά και αν σου προσφέρει, δεν θα καταφέρει ποτέ να εξαγοράσει (κέρμα φτηνό σε κατηφόρα) την αγάπη σου για την δική σου πατρίδα και για όλους εκείνους τους δικούς σου ανθρώπους και φίλους που είχες από όταν ήσουν παιδί. Έτσι, μέσω των στίχων σου, καταφέρνεις να υπερβαίνεις την ίδια την πραγματικότητα και να χάνεσαι μέσα στη φαντασία σου, ώστε να μπορείς να γίνεσαι εκείνος που όλα τα αγαπούσε και όλοι τον αγαπούσαν γύρω του. Ίσως τα έντονα συναισθήματα της νοσταλγίας σου να καταφέρνουν να σε κάνουν να αναπολείς και να γίνεσαι ακόμη κι ένα παιδί. Με όλα εκείνα τα όνειρα και την ανεμελιά που διακρίνει ένα παιδί (στροφές 3 και 4). Το εύχεσαι να μπορούσε να γινόταν και οι ευχές σου φαίνονται σε κάποιους στίχους σου στις στροφές 1, 2, 3. Θα ήθελες αυτές οι ευχές σου να μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, έστω και για μια στιγμή (στη στροφή 1 λες : το χθες στα μάτια σου το πάγωσες / αχ, να’ ταν σήμερα να γίνει). Όμως κατά βάθος γνωρίζεις ότι αυτό δεν είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί και για αυτό έδωσες και τον τίτλο «Κλειστές οι πόρτες». ʼλλωστε φαίνεται ξεκάθαρα με το που ξεκινάς το ποίημα σου να το αναφέρεις στη πρώτη στροφή και με το πρώτο-πρώτο δίστιχο σου... Τώρα θα ήθελα να σου αφιερώσω μια στροφή από τη «νοσταλγία» ενός σπουδαίου ποιητή, που τυγχάνει να είναι και συνονόματός σου, του Κώστα Καρυωτάκη : "Θα στήσουνε μακάβριο το χορό, οι θύμησες στα περασμένα γύρω· και θ' ανθίσει στο βλέφαρο σαν τότε, και θα πέσει το δάκρυ σου πικρό"... Φιλιά
pronoi
21-09-2005
μου άρεσε πολύ μπράβο :)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο