| |
Περήφανη βελανιδιά
μέσα στου δάσους την καρδιά
αιώνες παληκάρι.
Φύτρωσες απ΄ το πουθενά
ζήλεψες τα ψηλά βουνά
κι αντρειώθηκες με χάρη.
Μοιάζεις κατάρτι μαγικό
κάποιο του δάσους ξωτικό
το νου μου που ΄χει πάρει.
Στ΄ αδέλφια σου χαμογελάς
και τα κλαδιά σου ο βοριάς
ζηλεύει και χαϊδεύει.
Μου τραγουδάς ένα σκοπό
κι όλο τον κόσμο αγαπώ
μα πιο πολύ εσένα.
Είναι καιρός που αντηχεί
στη φυλλωσιά σου ένα φιλί
της φύσης ξαναμμένα.
Δροσοσταλιά σ΄ αυτήν τη γη
στην ανοιχτή μου την πληγή
που αφήνω στην αρένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
