Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ηχώ
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130578 Τραγούδια, 269414 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ηχώ
 
[B]Ηχώ[/B]

Απόψε λείπουνε τ’ αστέρια απ’ το ταβάνι
κι’ ένας καπνός τη νηνεμία μου ξηλώνει
μια υγρασία απουσίας με κυκλώνει
με λούζει θύμηση, σαν κρύο σιντριβάνι.

Σε ποιο παράθυρο ν’ ανοίξω την κουρτίνα
σε ποιου διαβάτη τη μορφή να σ’ αναστήσω
να σου μιλήσω, να σε δω, να σ’ ακουμπήσω
να λαχταρίσουνε τα στήθια σαν δελφίνια.

Με ποιο τραγούδι, το σκοτάδι να σμιλέψω
της σιωπής σου τον αέρα να γλυκάνω
να σε τυλίξω μουσική, να σε ζεστάνω
μόνο μια λέξη απ’ τα μάτια σου να κλέψω.

Απόψε λείπουνε τ’ αστέρια, μα σε βλέπω
μες στους αιμάτινους του σκοταδιού τους τοίχους,
μέσα στα λόγια που δεν μου πες μα το ξέρω,
πως την ηχώ τους θα κεντήσω μες στους στίχους,
σαν μελωδία να σ’ ακούω, λατρεμένη
που στου θανάτου τις νυχτιές, θα μ’ ανασταίνει.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

«Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια»
 
monajia
21-03-2011 @ 03:42
Με ποιο τραγούδι, το σκοτάδι να σμιλέψω
της σιωπής σου τον αέρα να γλυκάνω
να σε τυλίξω μουσική, να σε ζεστάνω
μόνο μια λέξη απ’ τα μάτια σου να κλέψω.

ΥΠΕΡΟΧΟ.......................

::love.:: ::love.:: ::love.::
στίχος
21-03-2011 @ 08:14
σε ποιου διαβάτη τη μορφή να σ’ αναστήσω

που στου θανάτου τις νυχτιές, θα μ’ ανασταίνει.

.....!!! άψογο............
tamperamento
21-03-2011 @ 13:13
Με ποιο τραγούδι, το σκοτάδι να σμιλέψω
της σιωπής σου τον αέρα να γλυκάνω
να σε τυλίξω μουσική, να σε ζεστάνω
μόνο μια λέξη απ’ τα μάτια σου να κλέψω.
αριστούργημα!!μπράβο σου ::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
Xωρολάτρης
21-03-2011 @ 16:14
Κρύβει μια προσμονή ,μια προσευχή και μια προστασία όλο τούτο το ποίημα σου Ελένη μου..Σαν κάτι που δεν πρόλαβες να πιστέψεις κι όμως εν τούτοις δικαιώνει κάθε φορά τις εκτινάξεις σου προς τα εσώτερα τα δώματα της αλήθειας..
Είναι σαν κάτι να υπάρχει και να λείπει συνάμα..σαν κάπως με ηχώ καθώς είπες..
TAS
21-03-2011 @ 17:28
άκουσα ...τη μελωδία τη λατρεμένη . . . απόψε ... κι ας λείπουνε τ' αστέρια απ΄το ταβάνι . .
Δήμητρα
22-03-2011 @ 09:58
Η ηχώ σου αντήχησε μέσα μου φιλενάδα...
Απλά υπέροχο... ::love.::
χρήστος
23-03-2011 @ 04:08
Με ποιο τραγούδι, το σκοτάδι να σμιλέψω
της σιωπής σου τον αέρα να γλυκάνω
να σε τυλίξω μουσική, να σε ζεστάνω
μόνο μια λέξη απ’ τα μάτια σου να κλέψω.

τρομερά αισθαντική γραφή, όπως πάντα Ελένη

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο