| |
ΣΥΜΒΑΣΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 12
Ο ΣΚΥΛΟΣ
Σταδιακά ο σκύλος έξω από το κτήριο εξελίχθηκε σε πρόβλημα για 'μένα. Από την πρώτη κιόλας μέρα, άγνωστο για ποιο λόγο, το σκυλί με πήρε με κακό μάτι κι άρχισε κάθε πρωί που πήγαινα να μπω στο κτήριο να μου γαυγίζει, να μου ορμάει (λυμμένο καθώς κυκλοφορούσε και ανεξέλεγκτο γύρω γύρω από το δημαρχείο...) και να μη με αφήνει να περάσω τα σκαλιά που οδηγούσαν στην είσοδο του κτηρίου της δημαρχείας. Στην αρχή προσπάθησα να βάλω τα πράγματα στη θέση τους..
Ξέροντας ότι δε θα βρω άκρη με το "12", πήγα στη μία από τις αντιδημάρχους και της εξέθεσα το πρόβλημα
- Ναι μου απάντησε, έχει αρχίσει και γίνεται πρόβλημα, θα κάνω ότι μπορώ, στο λογικότατο αίτημά μου να βρεθεί ένας τρόπος να μη μου ορμάει το σκυλί κάθε πρωί... και φυσικά δεν έκανε τίποτα απολύτως...
Η συντεχνία μέσα στο γραφείο μου, άφρισε όταν έμαθε ότι απευθήνθηκα στην αντιδήμαρχο!
- Καλά μου λέει έξω φρενών το "12" μια μέρα! Τι πήγες κι έπιασες την αντιδήμαρχο; τι θα σου κάνει η αντιδήμαρχος; θα μαζέψει το σκυλί;
- Κάποιος πρέπει να το μαζέψει της λέω.. Και να ξέρετε ότι αν ο σκύλος με δαγκώσει.... θα πράξω τα δέοντα!
Απτόητο το "12"! Το 'ριχνε στο αστείο με τις άλλες δύο του γραφείου και προσπαθούσαν ντε και καλά να με πείσουν ότι δε φταίει το συγκεκριμένο σκυλί αλλά η "φοβία" που έχω εγώ με τα σκυλιά γενικότερα... μάταια προσπάθησα να τις πείσω ότι εγώ δεν έχω κάποια ιδιαίτερη φοβία με τα σκυλιά (είχαμε εξάλλου και σκύλο στο πατρικό μου παλιότερα...), εκτός αν μου γρυλίζουν, με γαυγίζουν και μου ορμάνε σε καθημερινή βάση, όπως έκανε το συγκεκριμένο σκυλί... μάταιος κόπος... λίγες μέρες αργότερα ένα μεσημέρι διαπίστωσαν και μόνες τους τι συνέβαινε με το σκυλί όταν κατεβαίνοντας όλες μαζί από το γραφείο ο σκύλος που στεκόταν μπροστά από την είσοδο του δημαρχείου άρχισε να χτυπιέται μόλις με αντίκρυσε... Τότε η μελαχροινή κοπέλα του γραφείου φιλοτιμήθηκε και βλέποντας το πρόβλημα προσφέρθηκε να με παίρνει το πρωί με το αυτοκίνητό της από τη στάση (γιατί όπως μου είπε με το σκύλο "δεν το είχα!!") και να με συνοδεύει μέχρι και την είσοδο του κτηρίου προκειμένου ν' αποφύγω το σκύλο... μέχρι που κάποια στιγμή βαρέθηκε να το κάνει κι έτσι απλά το σταμάτησε...
Τότε μ' έσωσε ο φούρναρης που είχε το κατάστημά του ακριβώς κάτω από το δημαρχείο! Μου έδωσε το τηλέφωνό του και κάθε πρωί τον ειδοποιούσα πριν στρίψω στη γωνιά του δρόμου και πέσω πάνω στο σκύλο, οπότε ο καημένος ο Ορέστης έτρεχε και τον έπιανε από το λουρί κι έτσι αποφεύγαμε τα χειρότερα... ας είναι καλά ο άνθρωπος.....
(συνεχίζεται...)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
