| |
Σά ύφαλα των πλοίων
στα άντρα των κακών,
στις τρώγλες των θηρίων,
στις σκήτες των μονών,
μωσαϊκό ο Κόσμος
αλλόκοτος Ντουνιάς,
ότι κάνει ο Κόσμος
θα κάνει κι ο Κοσμάς...
Απόβλητα τραγούδια,
εκτρώματα φωνές,
πού πήγαν οι Τιτάνες,
δεν είπανε ποτές.
Πουλάει η ασχήμεια,
με φούντες οι δουλειές,
μισοτιμής το ήθος,
το βγάλαν στο σφυρί,
τοις μετρητοίς το ψέμα,
χρυσάφι η ντροπή.
Στα ύφαλα των πλοίων
θα πάω να κρυφτώ,
να μη σε βλέπω Κόσμε,
να παίζεις το κρυφτό.
Να μη θωρώ σε φθόνε,
δεν στέργω το κακό,
των άνθρωπων το βλέμα
το βλέπω σα θεριό.
Αξίες πουλημένες,
κι αυτές μισοτιμής,
στο ύψος της αξίας
μιας άλλοτε δραχμής.
Στεγνώσανε οι πέννες
σιγούν οι ποιητές,
ποιήματα φιέστες,
υμνούν θεές θνητές.
Καλή σου νύχτα Κόσμε,
δεν στέργω να πονώ,
αντίο σε οικτήρω,
συμπόνοια δεν ζητώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
